Postu in un’àrea archeològica incantadora de su comunu de Paule, a presu de Abbasanta, provìntzia de Aristanis, su Putzu Sagradu de Santa Cristina rapresentat s’espressione màssima de s’architetura nuràghesa e una sienda de importu mannu pro sa Sardigna. S’agatat in intro de unu parcu archeològicu de unos 14 ètaros in prus de su Santuàriu Nuràgicu, cumprendet  fintzas unu bidditzolu cristianu de època medievale e unu bidditzolu nuràgicu, oferende una mirada pretziosa subra su passadu de s’ìsula.

Fraigadu unos 3000 annos a oe, su tèmpiu a putzu est una meravìllia architetònica chi paret disafiare su tempus cun sa geometria perfeta sua e sa pretzisione de sas pedras chi s’arròschent in modu perfetu una cun s’àtera.  Custu monumentu est meda prus de un’istrutura fìsica; est unu logu ue sas istòrias, sas paristòrias e sa realidade si aunint a pare, oferende un’oportunidade ùnica pro iscobèrrere su ligàmine profundu intre s’umanidade e s’ispiritualidade de su tempus coladu.

Su disponimentu de su monumentu est importante, difatis est alliniadu dae nord-nord-ovest a sud-sud-est. Est formadu dae tres partes  isculpidas in manera distinta: unu vestìbulu o intrada, un’iscala e un’aposentu ipogèicu a tholos. Sos perìmetros esternos no ammustrant sinnos de traballadura, fraigados cun  pedras e ludu, imbetzes su vestìbulu serbiat comente logu acanta lassare sas ofertas votivas a sa divinidade. S’iscala cunsentiat s’atzessu a sa càmera ipogeica e in prus teniat una funtzione estètica e permitiat de arribbare a s’abba, chi cambiaiat sa profundidade sua a segundu de su perìodu de s’annu.

Sa càmera a tholos, a de trapètziu, est un’òpera mastra de ingegneria. Assentada dae contzos dispostos a chircos cuntzèntricos chi si restringhent manu a manu chi si s’artziant, lompet un’artària de unos 7 metros cun una lughe tzirculare de 35 cm in sa punta. Oe, gràtzias a unu canale de iscolu cuncordaduu durante sos iscavos, s’abba a s’internu abarrat semper a unu livellu de 50 tzentìmetros, permitende a sos bisitadores de bi pòdere intrate totu s’annu. S’atentzione a sos particulares si podet bìdere fintzas in sa parte esterna de su tèmpiu,  inghiriadu dae setzidòrgios a forma de istampu de crae.

In sos ecuinòtzios de cabudanni (21-23 a sas 12:00) e martzu (18-21 a sas 11:00), cando sos rajos solares intrant in su putzu illuminende su fundu, unu giogu de umbras creat un’ispetàculu ùnicu. In prus, ogni 18,6 annos durante su lunistìtziu majore, sa lughe de sa luna si rifletet in modu perpendiculare a traessu  s’istampu de su diàmetru de 30 cm in sa càmera a tholos, unu fenòmenu iscobertu gràtzias a sos istùdiosde  Carlo Maxia, Lello Fadda e a s’astrònomu Edoardo Proverbio. In su 2005, in base a custas teorias, su Professore Arnold Lebeuf at publicadu su libru  “Il pozzo di Santa Cristina: un osservatorio lunare”, consolidende sa positzione de custu giassu comente una prenda de sa connoschèntzia.

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018, art. 22”

Intre delusione e identidade: sa Sardigna in su film nou de Bonifacio Angius

Dae su 30 de santugaine imbatet a sas salas Confiteor – Comente apo iscobertu chi non dia a àere fatu sa rivolutzione, su film nou de Bonifacio Angius, unu de sos registas prus originales e coerentes de su panorama tzinematogràficu italianu de oe.

A pustis de àere otentu su Prèmiu Lizzani in sa Mustra de su Tzìnema de Venèzia pro su mègius film, seberadu dae una giuria de gestores, s’òpera torrat in sa terra chi l’at fata nàschere e chi nde prenat s’ispìritu: sa Sardigna. Sa distributzione at a mòvere dae sas tzitades prus mannas e a pustis at a imbàtere a bellu a bellu a àteras salas meda, dae nord a sud de s’ìsula.

A pustis de una sèrie de anteprimas fatas in sas tzitades italianas prus importante, dae Roma a Bologna, dae Perùgia a Firenze, su film imbatet duncas “a domo” pro si riunire cun cussu pùblicu chi prus de sos àteros podet agatare sa sustàntzia profunda de su contu in sos paesàgios suos, in sos silèntzios e in sas caras. Fatu cun s’agiudu de sa Regione Autònoma de Sardigna, de sa Fundatzione Sardigna Film Commission e de àteros sòtzios natzionales, Confiteor si presentat comente un’òpera personale meda, ma chi podet faeddare a totus.

Est unu biàgiu profundu chi aunit su privadu e su polìticu, sa memòria e sa delusione, sa chirca de un’identidade in unu tempus in ue sos sognos de cambiamentu paret chi si depant isfàghere. Cun custu film nou, Angius cunfirmat s’istile suo ùnicu: assutu, deretu, ma prenu de un’umanidade bera e de una malinconia chi apartenet a sa terra sua. Sa Sardigna, una borta in prus, no est iscenàriu ebbia ma personàgiu biu, ispigru de sos turbamentos e de sas isperàntzias de totus.

In sos ùrtimos annos, su tzìnema sardu at connotu a beru una rinàschida. Gràtzias a registas comente Angius e a una generatzione de autores bonos a aunire sa fortza de sas raighinas cun unu puntu de vista modernu, s’ìsula s’est fata puntu de riferimentu in su panorama natzionale.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”