Importante meda s’addòbiu chi s’assessora a sa Cultura de su Comunu de Samugheu, Elisabetta Sanna, at oaparitzadu chenàbura su 16 de nadale in sos locales de su MURATS – Museu regionale de s’Arte tèssile sarda, pro allegare de sos istereòtipos de gènere.

S’atopu est istadu fatu cun su coordinamentu de Loredana Rosa, presidente de s’assòtziu ogiastrinu Voltalacarta. Ant partetzipadu a su cumvegnu per sas assistentes sotziales Maria Giovanna Melis e Maria Chitti. Paris cun issas bi fiant peri unos cantos imprendidores de Samugheo: sa responsàbile de sa cantina de Neunele, s’enòloga Emanuela Flore, e Giuseppe Demelas, amministradore de MU, s’azienda de tessidura  apretziada a livellu internatzionale.

Su cunvegnu est istadu s’ocasione pro contare esperièntzias personales e de traballu, cun testimonias relativas a sos medas casos de sessismu e discriminatzione. Pro Loredana Rosa de Voltalacarta “sa luta a pregiudìtzios e istereòtipos est un’aficu chi totus e totus nois devimus assùmere in sa prima persone, a cumentzare dae s’annestru giai de piseddos, pro costruire una tzitadinàntzia prus giusta”

Giuseppe Demelas at contadu  s’esperièntzia de s’azienda MU, eredada dae sa mama tessidora Mariantonia Urru. In unu setore cunsideradu appannaggio esclusivu de sas fèminas, comente a sa tessidura, Samugheu est etzetzione sende chi bantat sa presèntzia de medas òmines chi si dèdicant a custa arte. Emanuela Floras, ùnica enòloga in Sardigna e intre sas pagas meda in Itàlia, at contadu s’àtera cara de sa medàllia, sende chi issa est una etzetzione in unu mundu pro su prus de òmines.  In prus de fàghere s’enòloga est devènnida amministradora delegada e Brand Ambassador de sa dita Moratti.

A sa dibata ant intervènnidu peri Debora Chitti e Maria Giovanna Melis, assistentes sotziales de su Comunu de Samugheu, chi ant contadu s’esperièntzia issoro in intro de sa realidade locale.

Importantes peri sos interventos de su pùblicu chi ant contadu fatos e acontessimentos de sessismu personales o de àteras persones de su logu. Dae s’atopu nd’est essidu a campu chi est importante parare barra a custos istereòtipos de genere e chi pròpiu sas fèminas chi nche l’ant fata a los bìnchere devent èssere de esèmpiu pro sas àteras. Loredana Rosa at acabbadu s’interventu cosa sua torrende gràtzias a  totu s’amministratzione comunale de Samugheu, bidda acanta esistint meda esèmpios de cabbale e bonas pràticas de sighire.

 “Progetu finantziadu cun s’Avisu Pùblicu IMPRENTAS annualidade 2021-2022”

Su bistire de sos Mamutzones: identidade e misteriu de sa Barbàgia

Su bistire de sos Mamutzones est unu de sos sìmbulos prus antigos e reconnoschìbiles de sa Sardigna de su connottu, unu bistire chi arregat seculos de istòria, ritos e signifficu. Ligadu a su carrasegare de Mamujada, in su coro de sa Barbàgia, est una de sas espressiones prus cadrias e misteriosas de sa cultura sarda.

Su bistire est fattu de pedde de berbeghe niedda, caratza de linna iscura e sonàzzos ghettados in sas palas. D’onzi elementu tenet unu balore simbòlicu pretzisu: sa pedde ammentat su ligàmene cun sa natura e su mundu pastorale, sa caratza mustrat sa cara àrcaica de s’òmine chi si trasformat in ispìritu, mentres chi sos sonàzzos batent, cun su ritmu fundudu insoro, una boghe antiga chi sonat in sos carruzzos de sa bidda.

Su pesu de su costumene podet passare sos 30 kilos, pro neghe de sos sonàzzos mannos de brunzu fìssados in d’una istrutura de coriu. Si lu pònnere recherret fortza fisica, ma fintzas cuntzentratzione e rispetu pro su connottu. Su movimentu de sos Mamutzones est lentu e cadentzadu, acumpanzadu dae sos Issohadores, friguras bestidas de biancu e ruju chi los ghìant e los inghìriant in sa protzessione.

S’orìgine de custa mascara est cuada dae su misteriu. Carchi istudiosu dda ligat a ritos de fertilitade o de passàgiu intre sas istajones, àteros a tzerimònias de amparu e purificatzione. In donzi casu, su bistire de sos Mamutzones sighit a rapresentare una forma de memòria coletiva, unu connottu bivu chi aunid sa comunidade e affaschinat bisitadores dae totu su mundu.

Oe su bistire est custòidu e tramandadu cun orgòlliu, sìmbulu de identidade, resistèntzia e apartenèntzia. Si lu pònnere no est unu gestu folclorìsticu simple, ma un’atu de continuitade cun su tempus coladu, una manera pro ammentare chi sa Sardigna prus autèntica bivet ancora, in su sonu de sos sonàzzos e in su passu lentu de sos Mamutzones in soro.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”