“S’impignu meu est totale:chertzo torrare a sinzare in doppia tzifra e bivere una cumpetissione commente interprete printzipale. Cando si creet abberu in d’unu intentu, prima o poi arribat. Mi intendo pius bivu che mai”.

Custas sunt sas paraulas de Leonardo Pavoletti. Oe, in su mentres de una cunferenzia istampa, s’attaccante de su Casteddu, friscu de cuntrattu nou po atteros duos annos, at affirmadu: “Chi gioghe oppuru no, appo semper dare su massimu po su Casteddu. Sa binchida faghet diventare tottu cantos pius galaverosos. Puru si su contribbudu meu at essere limitadu a sos urtimos deghe minutos de giogu, appo essere cuntentu su mattessi.”

Faghinde riferimentu a sa truppa noa, Pavoletti at mustradu cunfiantza:”Bio un’allenadore prenu de galabera. Mi so cumbinchidu chi nos at a ghiare in sa derettura de sos intentos nostros, commente at fattu Ranieri. Semus abberinde unu capitulu nou, cun giogadores chi sunt cuntentos de essere in Casteddu e capos novos chi sunt bessinde a pizzu.
Nicola,commente Ranieri, dat importantzia meda a sa truma: at a tribagliare po bogare a fora su menzus dae donzunu de nois.”

Pavoletti pustis at faeddadu de sa condissione sua fisiga e mentale:”Pustis de dos dannos chi mi ant dassadu attesu dae su campu, como m’intendo in forma e so prontu a dare tottu- Donzi allenamentu est un’occasione po mezzorare e mustrare su balore meu. Cherzo acchidare sa cunfiantza chi su club a postu in sa pessona mea, torrande a mi faghere su cuntrattu. Su determinu meu est a sos livellos pius artos.”

S’attaccante at puru bantadu s’ambiente e sos tiffosos. “S’azzudu de sos tiffosos nostros, non si podet creere. Intendere su calore insoro e s’incorazzamentu insoro est un’ispinta in pius po dare semper su massimu in su campu. Casteddu est una plata particulare, cun d’una passione unica. Cherimmos donare a issos allegria meda e puru suddisfassiones.”

Po finire, Pavoletti at cundivisu su pensieru suo supra su tempus benidore de s’isquadra. “Tenzo cunfiantza meda chi, cun su tribagliu de tottus e s’unidade de sa truma, ammos a podere accattare risurtados mannos. Tenimos giogadores de talentu meda e semus unidos. Donzi partida at essere una battalla, ma so cunbintu chi ammos a podere faghere bene.”

Cun custas dichiaras, Leonardo Pavoletti at mustradu non solu s’ambitzione personale sua, ma fintzas unu sentidu forte de appartennentzia e de responsabilidade po su club e sos tiffosos suos.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22

Sa Sardigna de su rennu: unu tempus de autonomia e podere locale in s’ìsula medievale.

S’istòria medievale de sa Sardigna est sinzalada dae unu tempus ùnicu, cussu de sos zuigados, rennos autònomos chi ant caraterizadu s’ìsula intre s’XI e su XIV sèculos. Custos istados pitticcos, nàschidos a pustis de s’abbasciamentu de gadimentu de su podere bizantinu e de sas incurtziones àrabas, rapresentant unu capìtulu de fundamentu pro cumprèndere s’identidade istòrica e polìtica de sa Sardigna.

A pustis de sa fine de su poderiu bizantinu, s’ìsula s’est ispartida in rennos autònomos guvernados dae zùighes, friguras chi auniant funtziones polìticas, militares e zudiziàrias. Sos zudicados fiant ghìados dae famìllias nòbiles locales e si fundaiant subra unu assentu amministrativu e zurìdicu avanzadu pro cussu tempus. A su cumintzu si nche contaiant bator printzipales: su Zudicadu de Casteddu, su Zudicadu de Arbarèe, su Zudicadu de Torres (o Logudoro) e su Zudicadu de Gaddura.

Donzi zudicadu teniat capitale, esèrtzitu, leges suas e una istrutura amministrativa autònoma, chi permitiat de guvernare un’ iscrocca ispartida comente cussa sarda. Su podere de sos zùighes non fiat assoludu: s’azzudaiant cun unu cunsìziu de nòbiles e funtzionàrios locales chi los azuaiant a leare detzisiones.

Sa leze iscrita, connota comente Carta de Logu, mescamente in su Zudicadu de Arbarèe, regulaiat sa vida polìtica, econòmica e sotziale, istabilinde reglas tziviles e penales e amparande sos diritos de sos tzitadinos. Custu còdighe legale fiat un’istrumentu avanzadu pro cussu tempus e at influentzadu sa legisladura sarda in sos sèculos a pustis.

Sos zudicados, puru essende indipendentes, non ant bìvidu mai isulados: sas bèndidas issoro fiant ligadas a s’istrinta  a sas potèntzias de su Mediterràneu, comente Pisa, Gènova, Aragona e su Papadu. A mesu de alliantzas, cojas e gherras, ant chircadu de deffèndere s’autonomia insoro e de affortigare su podere locale.

Intre totus, su Zudicadu de Arbarèe s’est distìntu pro sa resistèntzia a sas dominatziones istranzas, in particulare in su mentres de sa luta contra de sos aragonesos in su  sèculu XIV.

S’abbasciamentu  lentu  de sos zudicados at cumintzadu cun s’abbattigu de fora e cun sas lutas intro de issos. A sa fine de su sèculu XIV, s’Aragona est resurtada a cunchistare sa parte pius manna de s’ìsula, annetende sos territòrios de sos zudicados e revertinde sa Sardigna in una regione suta su controllu aragonesu. Comente si siat, sa memòria de sos zudicados e de sas lezes insoro est abarrada biva in sa cultura e in s’istòria locale.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”