Michela Murgia, in un’intervista a su “Corriere della Sera” at naradu de tènnere una “cartzinoma renale a su de bator istàdiu”. Una diàgnosi chi s’iscritora de Cabras at contadu in su romanzu nou Tre ciotole. In contu de sa maladia Murgia at naradu: “So curendemi cun un’immunoterapia. No atacat sa maladia; segùgiat sa risposta de su sistema immunitàriu. S’obietivu no est cussu de irraighinare su male, tantis est tropu tardu, ma su de balangiare calicunu mese de vida in prus. Non mi podent operare, pro ite sas metàstasi sunt giai in sos purmones, in sos ossos e in su cherbeddu”.

“Su cancru no est una cosa chi tèngio, est una cosa chi so”, at naradu s’iscritora sarda, “est unu còmplitze de sa cumplessidade mea, no un’inimigu de distrùere. Non potzo, non chèrgio fàghere gherra a su corpus meu, a mie matessi. Su tumore est unu de sos prètzios chi podes pagare pro èssere ispetziale. No lu dia mutire mai su maleitu, o s’alienu”.
“Tèngio chimbanta annos,- at agiuntu s’iscritora-  ma apo bìvidu deghe vidas. Apo fatu cosas chi su prus de sas persones non faghet in totu sa vida. Cosas chi no ischia mancu de disigiare. Tèngio ammentos pretziosos”.
Ispiegat ancora: “Apo comporadu domo, cun deghe postos letu, pro istare totus paris; apo sentidu meda chi  m’apant negadu su mùtuu pro more ca so malàida. Apo fatu totu su chi cheria. E como mi còjuo. Cun un’òmine, ma podiat fintzas èssere una fèmina”. E est crara meda fintzas subra de sa chistione fine vida: “Potzo aguantare meda dolore, ma non de  no èssere in sentidu. Chie mi cheret bene ischit ite devet fàghere. So semper istada a costadu de sas ideas de sos radicales, a Marco Cappato”.

In s’intervista, cando l’ant preguntadu si creet galu in Deus, issa at rispostu: “Emmo. L’apo pregadu e lu prego de fàghere atzetare a sas persones chi m’istimant de atzetare su chi m’at a capitare”.

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018, art. 22”

Carbònia, su Museo de su Carbone: unu viazu in sos tempos de sa memòria de su Sulcis de sas minas.

In su corizone de Carbònia, a intro de sa ‘idditzola de de Serbariu, b’at a dies de oe unu de sos museos pius de importu de sa Sardigna. Est su Museo de su Carbone, chi est dedicadu a s’istoria de sas minas. Est unu logu chi nos contat non solu s’istoria de cussu logu, ma fintzas sa vida de òmines e fèminas chi po annos e annos ant triballiadu in cussas minas.

Serbariu, inube si triballiaiat dae su 1937 a su 1964, fuit comente una funtana de abba semper bundante, inube sa zente si nche catzaiat su sìdiu de su tribàlliu. Est cussu su logu chi at batidu dinare meda a sa zona, ma puru energia manna a totu s’Itàlia. Su carbone de cussas minas, infatis, daiat tribàlliu a sas fàbricas, a sas tzentrales e a sas ferrovias, diveninde motore de modernizatzione industriale de totu sa natzione nostra.

Addaghi ant serradu sas minas, cussos logos pariat chi nos nche los depimus ismentigare, ca pariat chi non b’aperat abbarradu pius nudda. Invetze, b’ant fatu unu prozetu de recùperu e de valorizatzione manna, dande vida noa a totu cussos logos, chi sunt divènnidos unu museo chi, ancora a dies de oe, betat a pare sa memòria istòrica, sa didatica e sa capatzidade de divulgatzione.

Po chie andat a bìere custu museo, b’at paritzos zassos de visitare. B’est sa lampisteria, chi est su logu inube b’at una mostra chi est aberta totu s’annu e chi nos contat s’istòria de su carbone, de sa mina e de sos caragolos suos,ma puru de sa ‘idda de Carbònia, nàschida in su 1938 po retzire sas famìlias de sos triballiantes. Incue b’at unu muntone de làmpanas antigas chi si impreaiant in sas minas, ma b’at fintzas trastes e documentos, filmigheddos de sos tempos de tando fatos a sos triballiantes e puru intervistas fatas addaghi sa mina fuit zai serrada.

B’at puru fotografias meda de una bellesa rara. In custos caragolos e percolos chi nos permitint de atraessare sa mina, si podent bìere totu sos logos chi cada die sos minadores pupulaiant addaghi andaiant a triballiare. In sa sala Argani bi sunt poi totu sas màchinas chi permitiant su tribàlliu a tempos de tando.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22