Su contu de Perdu Coita e Maria Incani contada a sa manera de Loceri

Saja chi biviat a pees de monte Tarè, paris cun su maridu Perdu Coita (in tzertas biddas “Perdu Palita), unu pastore de su logu unu pagu aghedu chi no ameddaiat cun nemos. Custu est su contu chi totus semus abituados
Saja chi biviat a pees de monte Tarè, paris cun su maridu Perdu Coita (in tzertas biddas “Perdu Palita), unu pastore de su logu unu pagu aghedu chi no ameddaiat cun nemos. Custu est su contu chi totus semus abituados a intèndere dae cando fìamus piticos, s’istòria de pubidda e pubiddu loceresos chi si fiant furriados in duas pedras. Prus pagu semus avesos a bìdere custo contu rapresentadu comente chi èsseret unu cartoneanimadu in limba sarda. Dae una pariga de dies est girende in sa retza unu vìdeu in istile Simpson fatu dae su sòtziu Fioràssiu chi contat in sardu sa vitzenda de is duos loceresos e bos invitamus a ddu bìdere e a ddu ascurtare Inoghe a suta, imbetzes, chie bolet podet lèghere s’istòria iscrita gosi comente dd’ant semper contada is betzos de Loceri.
Una die Maria, essende chi ait agabbadu su pane, ait detzìdidu de calare a ddu chircare in su bidditzolu a suta de su monte, faghende sa càmbia cun su casu de is berbeghes issoro, comente s’usaiat a fàghere, pro ite a sa data dinari non nde giraiat meda.
Bia mesudie fiat casi contoniada a su barracu cun sa cranista prena de pane in cùcuru. Ma de suncunas dd’aiat obiada unu pipiu chi cun garbu dd’aiat pedidu carchi cosa de papare. Maria, chi teniat fama de èssere fèmina susunca e coro de cane, si fiat fata connòschere custa borta puru e non dd’ait donadu nudda, e in prus dd’aiat naradu: “Si pròpiu tenes fàmene, colli calicuna pedra e papa·ti·nche·dda”.
Su pipiu, tristu e isconsoladu, si fiat iscioppadu in prantu e Maria, sena ddu peruna pena, ait sighidu s’àndala sua, suta su sole.
Cando dd’aiat bida arribbende, Perdu iat lassadu iss berbeghes paschende e dd’aiat obiada pro ddi dimandare si sa càmbia esseret andada bene. Issa aiat rispòndidu: “Apo agatadu su pane”.
Su maridu tando dd’aiat agiudada a nde pònnere a terra su biàgiu grae chi portaiat in conca, ma cando aiat pompiadu a intro si fiat sapidu chi sa cranista fiat prena de pedra ruja.
Fiat de sa pròpiu ratza chi is chi podimus agatare in cue acanta est capitadu su fatu, a parte de giosso de monte Tarè, torrende a Loceri, chi ddu podent bìdere totus cussos chi colant in su caminu betzu chi dae Loceri lompet a Lanusè.
“Progetu finantziadu cun s’Avisu Pùblicu IMPRENTAS annualidade 2021-2022”

© RIPRODUZIONE RISERVATA