13 annos  a pustis, Marco Mancosu torrat a Casteddu pro si torrare a pònnere cuddos colores e bìvere cun probabilidade s’ùrtimu disafiu de sa carriera.

Marco Mancosu est naschidu in Casteddu su 22 austu de su 1988. Artu 180 cm pro 77 kg, at comintzadu comente  esternu de tzentrucampu. Est frade minore de Matteo, atacante, chi si fiat laureadu capucannoneri de sa Sèrie B 2013-14 cun sa màllia de su Tràpani a pustis de meda gaveta intre sos Diletantes in Sardigna. Su prus piticu de sos frades Mancosu, Marcello, est fintzas issu giogadore de fùbalu professionista. Marco at fatu totu sa trafila in sas giovaniles de sa natzionales, finas a esordire cun s’Under 21 gràtzias a sa mutida de Casiraghi. Cojuadu cun Valeria e babbu de Gioia, naschida in su 2015.

Est unu produtu de sas giovaniles de su Casteddu, chi at bìvidu un’inghitzu de carriera in sa prima iscuadra meda importante: s’imbucada in Sèrie A contra s’Ascoli in su 2007, infùndidu dae unu gol, e deghe presèntzias in s’istajone sutzessiva. Posca su prèstidu a su Rimini e sa torrada a sa domo, abbandonada definitivamente in su 2009 cun ulteriores duos getones in campionadu. Dae tando at comintzadu unu giru de Itàlia chi l’at giutu a Empoli e in tzìrculu de su Sud comente Siracusa, Benevento, Casertana e Lecce. S’ùrtima parèntesi est istada a sa SPAL, serrada eris cun s’adiosu cuncordadu cun sa cungrega ferraresa, nointames su cuntratu in èssere.

Marco Mancosu est un’elementu dotadu meda dae su puntu de bista tècnicu, capatzu de giogare comente  mesuala, trecuartista o punta agiunta. Puru non tratende·si de un’atacante puru, su puntègiu suo faeddat a solu: 97 retes ufitziales intre campionadu e Copa, in 449 addòbios chertados (prus 12 garas in sos isparègios cun unu gol marcaduadu). Una de sas peculiaridades suas est s’abilidade subra de sos tiros piatzados, in particulare dae su dischetu: duncas, faeddamus de unu giogadore prontu a marcare su gol.

S’allenadore de su Casteddu Fabio Liverani e Marco Mancosu si connoschent bene meda, ca su calciadore est istadu su capitanu suo in sa fortunada esperièntzia de Lecce: su perìodu prus importante in sa carriera de Marco, dae cannoneri agiuntu (50 retes ufitziales in chimbe istajones, de sas cales 14 in sa Sèrie A 2019-20). Naturale chi in issu s’allenadore bidat unu potentziale trascinadore in sa aventura noa sua in Sardigna. B’at meda  curiosidade pro iscobèrrere in cale positzione su tècnicu l’at a impreare e su ruolu suo in sas gerarchias de s’iscuadra sarda.

“Progetu finantziadu cun s’Avisu Pùblicu IMPRENTAS annualidade 2021-2022”

Sa Sardigna de su rennu: unu tempus de autonomia e podere locale in s’ìsula medievale.

S’istòria medievale de sa Sardigna est sinzalada dae unu tempus ùnicu, cussu de sos zuigados, rennos autònomos chi ant caraterizadu s’ìsula intre s’XI e su XIV sèculos. Custos istados pitticcos, nàschidos a pustis de s’abbasciamentu de gadimentu de su podere bizantinu e de sas incurtziones àrabas, rapresentant unu capìtulu de fundamentu pro cumprèndere s’identidade istòrica e polìtica de sa Sardigna.

A pustis de sa fine de su poderiu bizantinu, s’ìsula s’est ispartida in rennos autònomos guvernados dae zùighes, friguras chi auniant funtziones polìticas, militares e zudiziàrias. Sos zudicados fiant ghìados dae famìllias nòbiles locales e si fundaiant subra unu assentu amministrativu e zurìdicu avanzadu pro cussu tempus. A su cumintzu si nche contaiant bator printzipales: su Zudicadu de Casteddu, su Zudicadu de Arbarèe, su Zudicadu de Torres (o Logudoro) e su Zudicadu de Gaddura.

Donzi zudicadu teniat capitale, esèrtzitu, leges suas e una istrutura amministrativa autònoma, chi permitiat de guvernare un’ iscrocca ispartida comente cussa sarda. Su podere de sos zùighes non fiat assoludu: s’azzudaiant cun unu cunsìziu de nòbiles e funtzionàrios locales chi los azuaiant a leare detzisiones.

Sa leze iscrita, connota comente Carta de Logu, mescamente in su Zudicadu de Arbarèe, regulaiat sa vida polìtica, econòmica e sotziale, istabilinde reglas tziviles e penales e amparande sos diritos de sos tzitadinos. Custu còdighe legale fiat un’istrumentu avanzadu pro cussu tempus e at influentzadu sa legisladura sarda in sos sèculos a pustis.

Sos zudicados, puru essende indipendentes, non ant bìvidu mai isulados: sas bèndidas issoro fiant ligadas a s’istrinta  a sas potèntzias de su Mediterràneu, comente Pisa, Gènova, Aragona e su Papadu. A mesu de alliantzas, cojas e gherras, ant chircadu de deffèndere s’autonomia insoro e de affortigare su podere locale.

Intre totus, su Zudicadu de Arbarèe s’est distìntu pro sa resistèntzia a sas dominatziones istranzas, in particulare in su mentres de sa luta contra de sos aragonesos in su  sèculu XIV.

S’abbasciamentu  lentu  de sos zudicados at cumintzadu cun s’abbattigu de fora e cun sas lutas intro de issos. A sa fine de su sèculu XIV, s’Aragona est resurtada a cunchistare sa parte pius manna de s’ìsula, annetende sos territòrios de sos zudicados e revertinde sa Sardigna in una regione suta su controllu aragonesu. Comente si siat, sa memòria de sos zudicados e de sas lezes insoro est abarrada biva in sa cultura e in s’istòria locale.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”