B’ant datas chi non faghet a ismentigare e abbarant imprimidas in sa mente de chie ddas at bìvidas. Massimamente cussa de unu momentu istòricu comente sa fine de sa Segunda Gherra Mundiale.

In medas no ischint chi custa data est acapiada a un’emitente radiofònica sarda chi podet bantare de àere dadu pro prima sa noa prus bella.

Fiant dae pagu coladas is duas de merie de su 7 de maju 1945, e su tècnicu Quintino Ralli fiat iscurtende is comunicados de una ràdiu militare de Algeri sètzidu in su setzidòrgiu suo de semper, in sa sede de Ràdiu Sardigna, chi giai de carchi mese trasmitiat dae Casteddu.

«Sa Germània s’est arrèndida»: custu su messàgiu chi chi Ralli aiat intesu in cussu merie beranile, e chi deretu at detzìdidu de torrare a trasmìtere, faghende a manera chi Ràdiu Sardigna colaret a s’istòria pro àere annuntziadu – in anteprima mundiale – sa fine de sa gherra. Binti minutos prima de Ràdiu Londra, ses oras prima de Ràdiu Roma.

Ràdiu Sardigna est istada su primu ràdiu lìbera de Itàlia a pustis de bint’annos lègios de ditadura fascista. Is trasmissiones fiant incumentzadas in su 1943, in Bortigale, in su coro de s’ìsula, ma sa Ràdiu fiat istada tramudada a Casteddu a pustis de s’arribu de is Alleados in Sardigna.

Is Mirrionis, pratza de Armas e in fines Arborada Bonària, in su tzìvicu 124, in ue oe puru tenent sa sede is ufìtzios de sa Rai: diferentes is ispàtzios de su Cabulogu chi sunt istados impreados pro torrare a cumentzare is trasmissiones.

Si puru siat nàschida pro bisòngios acapiados a sa vida de una tzitade in gherra, in Casteddu Ràdiu Sardigna at tentu modu de crèschere: at cumentzadu a trasmìtere ogna die, e at megioradu sa programmatzione sua cun momentos musicales, parlatas polìticas e prèigas religiosas.

Giai in is primas dies de cussu mese de maju de su 1945 in Roma si faeddaiat de comente cungiare cussa Ràdiu cunsiderada tropu autònoma. Comente si siat non b’at àpidu bisòngiu interventos mannos: cun sa fine de sa gherra medas militares sunt torrados a domo issoro in su continente, su signale at devènnidu prus dèbile e sunt crèschidos is isciòperos. Ràdiu Sardigna at devènnida tando Ràdiu Casteddu, ma giai in su 1952 is trasmissiones fiant acabbadas de su totu.

Trintun’annos a oe, su 12 de martzu de su 1989 s’est giogada s’ùrtima partida ufitziale de campionadu Figc tra Casteddu e Torres.

Est istada una gara matanosa a beru, in ue sas duas prus importantes iscuadras sardas de tando ant giogadu una partida a cara aberta, cun sas tribunas de su Santa Elia – torradu a abèrrere pro s’ocasione ca fiant in cursu sos traballos de ristruturatzione pro Itàlia ’90 – prenas de gente a isticu. Prus de 25 mìgia persones aiant acudidu a s’istàdiu pro una partida de Sèrie C, totus amuntonados tra sa Curva Nord e sos Distintos, ùnicos setores lassados abertos.

In su Casteddu de su giòvanu Claudio Ranieri, s’allenadore de tando, detzìdidu a torrare in Sèrias B – cosa chi at a acontèssere gràtzias a su tècnicu de Testaccio – giogant su portierone Mario Ielpo, su cannonieri Guglielmo Coppola e su capitanu Ivo Pulga. Fiat ausente però una de sas banderas benidoras de su Casteddu, su marcadore de Pauli Gianluca Festa.

Su campione de sa Torres imbetzes fiat issu: Gianfranco Zola, su prus mannu giogadore sardu de fùbalu de s’istòria.

S’Ulianesu pagu a pustis diat èssere comporadu dae su Nàpoli de su presidente Corrado Ferlaino, divenende cumpàngiu de iscuadra, e erederi, de Diego Armando Maradona.

Dae su campione argentinu at a imparare medas segretos chi li diant èssere torrados ùtiles in sa carriera longa sua posca concruida in sos primos annos de su 2000 pròpiu cun sa màllia de su Casteddu.

Torrende a su derby sardu: fiat finidu 1-1 cun retzes de Barozzi de su Casteddu a s’8′ e su parègiu “befa” a s’87’ de Bardi.

Arregodos prus pagu pragherosos sunt cussos de sas duas tifoserias chi aiat tentu unu“cunfrontu” non pròpiu “tzivile”, si si podet nàrrere gosi, ma a s’època, a dolu mannu, sa violèntzia in sos istàdios fiat cosa de ogna die.

A s’acabbu, però, su traballu sena pasu de sas fortzas de s’òrdine, aiat evitadu chi sas duas tifoseria si cravarint tra issas.

Est istadu s’ùrtimu desafiu ufitziale tra “Maurreddinos” e “Impicababbos” – custos sos duos “nomìngios” chi chi tando sas duas tzitades impreaiant pro s’istròcherent a pari-. Cun sa promotzione in Sèrie B de su Casteddu de Ranieri, sos destinos de sas duas iscuadras s’ant a istagiare pro sos trintun’annos finas oe.