B’at isetu mannu pro su cuntzertu de su sassofonista istadunidensu in tour mundiale a pustis de s’essida de s’album nou e de s’autobiografia sua, at a arribbare a Itàlia pro s’ùnicu cuntzertu cun su cuartetu suo, su 7 de martzu a su Bflat Jazz Club de Casteddu.

B’at una foto in biancu e nieddu chi contat meda mègius de àteras fotografias s’edade de s’oro de su jazz. Est istada tirada dae Arte Kane belle 60 annos a oe, su 12 de austu de su 1958, a sas 10 de mangianu, in unu caminu de Harlem, in New York.

Si iscerant unos cantos pitzinnos e 57 mannos. Mannos de su jazz, dae Charles Mingus a Thelonious Monk. E de cussos mitos de sa mùsica mundiale nd’abbarrant galu in vida feti duos: Sonny Rollins e Benny Golson. Pròpiu Benny “Jazz Legend” Golson, noranta annos fatos, est torradu galu un’àtera bia giòvanu gràtzias a unu discu, Horizon Ahead, e a un’ autobiografia, Whisper Not, in ue torrat a percùrrere sas medas vidas suas de musitzista.

Norant’annos. Galu in fortzas, sighet a sulare su sax tenore cosa sua cun cussu vibradu iscarfangiosu chi torrat prus modde in sas balladas prus romànticas. Durante sa carriera longa sua, Golson at obiadu totus sos prus mannos, dae s’amigu suo dec andu fiat minore John Coltrane – chi frecuentaiant sa matessi classe – a sos medas àteros cun sos cales at cumpartzidu sa mùsica e su palcu: Dizzy Gillespie, Clifford Brown, sos Jazz Messengers de Artes Blakey diveninde·nde su diretore musicale, Arte Farmer cun su cale at fundadu unu delitziosu Jazztet. Totus campiones dignos de istare in sos libros de istòria chi a dolu mannu oe faghet a los iscurtare in sos discos ebbia.

Ma Benny Golson s’agatat galu. Un’artista chi at cumpostu jazz standard famados comente Blues march, Stablemates, I remember Clifford, Whisper not, Along came Betty e Killer Joe, clàssicos chi sos sonadores prus giòvanos sighint semper a improvisare. Mr Golson sighet a biagiare fatu de su mundu e a los interpretare in sos fèstivals internatzionales prus importantes, cun un’elegàntzia naturale e unu sonu de cabbale.

At partetzipadu fintzas a su film “The terminal”, in ue interpretat su jazzista chi su protagonista Tom Hanks chircat a ogna còstitu de nd’otènnere s’autògrafu.

«Non so cumbintu chi sa Giunta ghiada dae Christian Solinas at a durare chimbe annos, creo chi sa chistione de sa continuidade territoriale aèrea at a èssere su cumintzu de sa fine – at decraradu s’ex sìndigu de Casteddu – Sa Giunta at dimustradu totu sa discapatzidade sua pròpiu a s’ora de guvernare una Regione cumplessa comente sa Sardigna».

Ddi torrat a rispòndere in deretura Dario Giagoni: “Nos faghet praghere de iscobèrrere chi s’onorèvole collega Zedda in fines apat agatadu s’apentu beru suo: s’indovinamentu – iscriet in unu comunicadu su capugrupu de sa Lega- ma mancari sa cuntentesa, ddu sentimus meda de lu dèpere ismintzire, pro ite custa Giunta tenet idea de durare totu su mandadu e, mescamente de s’impinnare su prus possìbile pro more chi is tzitadinos sardos siant pregiados de sos resurtados otentos».

Eris imbetzes est istadu su Guvernadore a difùndere una nota pro torrare isceda a sa decraratzione de sa Cummissione Europea chi non reconnoschiat comente formales is atopos cun is esponentes de sa Giunta, «Est ingiusta meda e ofensiva» dd’at definida Solinas chi at pedidu a Bruxelles de ismintzire cussos faeddos. Ma non ddoe est istadu perunu passu in segus e antzis paret chi at a èssere pròpiu su Guvernadore a mòvere a Bruxelles pro chircare de nde tirare unu “sisse” a sa Cummissione e mescamente sa pròroga pro evitare su peus, s’iscadèntzia de su bandu de su 16 de abrile.

Peristantu Todde, s’assessore a is trasportos s’agatat in sa Capitale pro faeddare cun sa Ministra De Micheli chi in sa bìsita sua in Sardigna aiat aprovadu sa proposta de sa Regione. A dolu mannu oe sa ministra fiat impinnada a Lodi in ue est acuntèssidu s’intzidente ferruviàriu acanta sunt mortos duos machinistas. Tando sa chistione de sa continuidade territoriale est andende cràstina cràstina sena rimèdiu, francu chi non lompat sa meda disigiada risposta favorèvole dae Bruxelles, a su mancu s’isperat.