Sindrome di Kawasaki: muore un bambino in Francia. La malattia si ritiene essere legata al Covid-19

#mondo Il bambino era stato ricoverato una settimana fa all'ospedale di Marsiglia, positivo al Coronavirus
Continua a mietere vittime la sindrome di Kawasaki, la malattia che colpisce i bambini che si ritiene collegata al Coronavirus. Ieri un bambino di 9 anni è morto a Marsiglia, in Francia, dove era ricoverato da una settimana, positivo al Covid-19. Come riporta il Corriere, è la prima vittima registrata in Francia e la seconda in Europa dopo che un adolescente è morto per la stessa sindrome a Londra la scorsa settimana.
Nello stato di New York il governatore Andrew Cuomo ha dichiarato che tre bambini sono morti in circostanze simili. La malattia, che i Centri statunitensi per il controllo e la prevenzione delle malattie (Cdc) definiscono Sindrome infiammatoria multisistemica nei bambini (Mis-C), è stata segnalata per la prima volta nel Regno Unito alla fine di aprile.
Sebbene si dica che la malattia di Kawasaki colpisca principalmente i bambini sotto i cinque anni, quelli diagnosticati in Francia hanno un’età compresa tra un anno e i 14 anni. In Europa sono stati segnalati circa 230 casi sospetti.
In su coro de Nugoro, sa domo museu de Grassia deledda contat sa vida e s’anima de s’iscrittora premiu Nobel.

Comporada dae su comune de Nugoro in su 1968 e intregada a s’Istitutu Superiore Regionale Etnografico (ISRE) in su 1979, est bistada abberta a su pubbricu in su 1983.
In su coro de Nugoro, sa domo museu de Grassia deledda contat sa vida e s’anima de s’iscrittora premiu Nobel.
In su tzentru istoricu de Nugoro, intre sas domos in pedra de su bichinau de Santu Predu, si acciappat unu logu carrigu de memoria e signifficu: sa domo nadale de Grassia Deledda, oe revertida in su Museu Deleddianu. Custu fraicu de s’ottichentos,sentzillu ma galanosu, accasazat una de sas pius importantes testimonias de sa vida e de s’opera de s’iscrittora sarda chi, in su 1926, at binchidu su Premiu Nobel po sa Litteradura, prima e sola femina italiana a lu retzire. Sa domo est bistada decrarada monumetu natzionale giai in su 1937, a dimustrassione de s’importantzia culturale e simbolica de su fraigu.
Comporada dae su comune de Nugoro in su 1968 e intregada a s’Istitutu Superiore Regionale Etnografico (ISRE) in su 1979, est bistada abberta a su pubbricu in su 1983. S’allestimentu de oe, rennoadu in su 2006, est padriu supra tres pranos e deghe salas chi contant in manera attuffada sa pitzinnia, sa giovinesa e sa maduresa de s’iscrittora. Su caminu de s’esposissione permittit de bintrare in cuntattu derettu cun su mundu chi at ispiradu sa contassia sua: dae sos oggettos de donzi die a sos mobbiles originales, dae sos documentos personales a sas fottograffias de famiglia.
Sa bisita si abberit cun d’una parte dedicada a su cuntestu istoricu e culturale de sa Nugoro de s’Ottighentos, sighint sas salas dedicadas a sa coghina e sa canava, torradas a fraigare in manera fidele gratzias puru a sos contos de sos romanzos suos. Una sala intrea est dedicada a sa Nugoro culturale de cussu tempus, connotta comente “Atene de sos Sardos”, e a sas friguras chi l’ant animada: dae Frantziscu Ciusa a Bustianu Satta, dae Antoni Ballero a
Sarbadore Satta. S’apposentu ‘e carama de s’iscrittora, simple ma prena de lughe, cun d’una ventana chi abbaidat cara a su monte Ortobene, cusservat unu balore simbolicu forte meda. De importantzia particulare est fintzas sa corte triangulare de fora.
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/20

© RIPRODUZIONE RISERVATA