Est bastadu s’averiguamentu de su Cumandu provintziale de is VV. FF., sollitzitadu dae su responsàbile de s’Ufìtziu Tècnicu Comunale pro pònnere in evidèntzia una cosa chi fiat crara e nòdida giai dae meda tempus: s’edifìtziu de s’istitutu iscolàsticu de is mèdias de Àrthana no est agìbile. Fraigadu in s’agabbu de is annos ’80 in sa localidade “Marronca”, dae semper at mustradu totu is difetos suos: umididade, trincos in su muru e tzacaduras in sa cobertura. Prus pretzisa est istada sa descritzione de is Vìgiles de Nùgoro: pamentu totu essidu pro more de su movimentu de su terrinu; trincos in is muros de tramesu e in is muros de càrrigu, umididade e abba in s’impiantu elètricu; malu funtzionamentu de s’impiantu de riscaldamentu e de is servìtzios igiènicos, e pro finire, mancàntzia de sa cunformidade de s’edifìtziu a is normas subra de is barrieras architetònicas.

Pro custu motivu su sìndigu de Àrthana Marco Melis at emanadu in presse un’ordinàntzia ordinende sa serrada de s’edifìtziu e sa tràmuda de is dischentes is àulas de s’Iscola Materna betza, in bia Satta, pro more de tutelare sa seguràntzia e sa salude de is iscolanos e de su personale didàticu.

S’Alighera, affaccada in sa costa nord-otzidentale de sa Sardigna, est una de sas tzittades prus ammaghiantes de s’ìsula, in ue s’istòria agatat su mare e sa cultura catalana e s’ammisturat cun su connottu sardu.

Ammus pensadu de signalare chimbe esperièntzias de bìvere in custa tzittade ispetziale meda. Sa prima cosa de fàghere est de si pèrdere in su tzentru istòricu: un’intrezu de carruzos in pedra, bastiones e pratzas luminosas, in ue donzi àngulu contat unu frammentiude su passadu ispagnolu.

Inoghe s’agatant sa Catedrale de Santa Maria, sa Crèsia de San Frantziscu e medas locales piticos in ue assazzare unu cafè o un’aperitivu cando calat su sole. Pagu a fora de su tzentru, sa punta de Capu Càssia cunservat una de sas meravìzzas naturales prus bellas de biere de su Mediterràneu: sa Gruta de Netunu, agatàbile pro mare o po mesu de s’ispantosa iscala “Escala del Cabirol”, cun prus de seschentos iscalinos a picu subra su blue.

Sas playas sunt un’àteru motivu pro innamorare de S’Alighera: Maria Pia, Le Bombarde e Mugoni oferint arena crara, abba cristallina e s’aera tipica rendida de sa Riviera de su Coraddu. Chie amat s’istòria non podet pèrdere sa visita a su Nuraghe Palmavera e de sa Necròpoli de Anghelu Ruju, testimoniàntzias istravanadas de sas tziviltades nuràgicas e preistòricas chi biviant in s’ìsula dae sos tempos antigos a oe.

Po finire, S’Alighera cunchistat fintzas in sas mesas: sa fregula cun frutos de mare, sa butàriga, s’aligusta a sa catalana e sos binos locales comente su Torbato e su Cannonau contant sos sabores autènticos de s’iscrocca. Una passizada a sero in cursu de sos bastiones, cun su sole chi si inbolat in su mare, serrat sa die in sa manera prus amaghiante possìbile. S’Alighera est unu logu chi unit natura, arte e sabores: una tzitade pitticca chi ischit oferire una esperièntzia cumpleta, manna e chi non si at podere ismentigare.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”