Pariat una domìniga merie normale, de repente però, un’òmine at iscutu una turta contra sa Gioconda e, a giudicare dae sos rastros abarrados subra de su bidru blindadu chi amparat s’òberamastra de Leonardo da Vinci cunservadu a su Louvre de Parigi, si trataiat de una turta a sa napa.

S’autore, trassadu de fèmina, s’est acurtziadu a s’òpera sètzidu in una cadrea a rodeddas, cunditzione chi l’at permìtidu de colare a in antis de sa àteras persones – belle 30.000 a sa die – chi inghìriat, puru si a distàntzia de seguridade, sa Monna Lisa. Desuncuna s’òmine s’est artziadu a sa lestra de sa cadrea e at impriastadu su bidru cun su durche, abboghinende frases ambientalistas, faghende rùere a terra un’òmine de sa seguridade.

Sas guàrdias l’ant atzapadu e l’ant iscortadu a s’esternu. Sos prepostos posca ant limpiadusu bidru blindadu, costruidu pro resistire a  àteros solletzitos prus graes. Deghinas sos vìdeos sunt istados difusos in internèt e sunt devènnidos deretu virales in sos canales de sas retes sotziales. In sas imàgines, si bidet s’autore de su gestu chi abbòghinat in frantzesu a sos visitadores: «B’at persones chi chircant de distrùere sa terra. Pensa a sa Terra! Deo immoe l’apo fatu». Su Louvre no at galu cummentadu.

Non si tratat de sa prima bia chi sa Gioconda est istada iscalabrada, a banda sa fura clamorosa acontèssidu intre su 20 e su 21 austu 1911, a òpera dae s’italianu Vincenzo Peruggia, ex-impreadu de su museu. Durante sa Prima e sa Segunda Gherra Mundiale, sa pintura realizada dae Leonardo da Vinci in una tàula in linna de pioppo, de dimensiones 51 x 76 tzentìmetros, fiat istadu iscostiadu dae su Louvre e cunservadu in logos seguros pro evitare chi esseret destruidu dae sas bombas.  In su 2011, una fèmina de orìgines russas aiat iscutu unauna tzìchera de tè bòida, s’identidade no est istada rivelada e mancu sos motivos sunt istados mai craridos.

 “Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Turre de Sa Pelosa: custoddu istoricu intre mare cristallinu e istoria sarda.

Intre sos ispantos de su nord-ovest de sa Sardigna, supra sa cuccuru de Capo Falcone, arbeschit sa turre de Sa Pelosa, unu fraigu ammantadu chi dominat sun mare e sa plaja chi giughet su mattessi nomene, famada in tottu su mundu po sa bellesa sua. Custa turre simbulu de istoria e deffensa de sa costa, est una de sas prendas pius pagu connoschidas ma pius amaghiosas de sa Sardigna.

Fraigada in su seculu XVI intre su tempus de sos Aragonesos, sa turre de Sa Pelosa faghiat parte de unu assentu de turres de sa costa pensadu po las costoire dae sos attaccos de sos piratas saracenos. Sa posissione istrategica sua permittiat de compidare sos trettos de mare intre sa Corsica e s’isula offerinde unu primu logu de defenza e unu logu de castiu mandu.

Sa turre, a fundu cuadradu est fraigada in pedra locale e est posta supra una punta pitticca chi dominat su mare, offerrinde una bista ispantosa de S’Arcipelagu de Sa Madalena e sas abbas cristallinas de sa Plaja de sa Pelosa.

Oe sa turre de Sa Pelosa est unu logu po turistas, fottografos e appassionados de istoria, chi addurant ammaghiados dae s’armonia intre architettura militare e bista naturale. Sa zura a inghiriu est amparada e ordinada po preservare s’ecosistema unicu de rena arta, bianca e fine meda e fundos riccos de flora e fauna marina. Passande in mesu a sa roccas e sas calas pitticcas, est possibile de si infundere in s’istoria bisande sas callias de atteros tempos chi controllaiant sa costa sarda.

In sos urtimos annos, sas amministratzione locales ant promovidu interventos de accontzu po garantire sa remunida de sa turre cambiandela in d’unu simbulu de sa defensa de su patrimonio culturale e naturale de s’isula. Mancari bi siat sa creschida de su turismu sa turre de Sa Pelosa mantennit unu faschinu intreu, offerinde una esperientzia chi aunit bellesa de sa bista, istoria e contos de forreddu.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”