Stefano Oppo, braga de su canottaggiu sardu, at segudadu unu nou sonniu de sa carriera sua paris cun su cumpanzu Gabriel Soares,triunfande in sa porfia de cropa de sos carricos lepios, in s’urtima fase de sa Coppa de Su Mundu de Canottaggiu in Varese.

Sa binchida insoro est bistada unu triunfu, non solu personale, ma puru po s’isport de sa Sardigna, chi si est distintu supra de s’iscena internatzionale. Su primu postu in sa porfia de cropa carricos lepios est bistadu su puntu de arribbu de unu isforzu istravanadu de sos duos isportivos, chi si est bidu meda in su finale de sa porfia, chi che at bogadu s’alenu.

Chentza duda, unu momentu chi non si at podere ismentigare po issos, e unu motivu de arroddu mannu po sa comunidade isportiva sarda.

Stefano Oppo, naschidu in Aristanis, est arribadu a sa chima de sa carriera sua, binchinde s’oro in sa Coppa de su Mundu, paris cun Gabriel Soares, in sa cropa carricos lepios. Sa proa insoro est bistada desamplada,addobbande sos ribales isvizzeros Jan Schaeuble e Raphael Ahumada, in sos urtimos momentos de sa porfia.

Una cumpetissione ammaghiante chi si est congruida cun sa conchista prena de gloria de sa medaglia de oro, mustrande unu arrebattu prenu de emotzione po sas Olimpiades de Parigi de su mese de lampadas de cust’annu.

Una binchida emossionante, accantzada cun d’unu recuberu istravanadu in sos urtimos metros contra s’Isvizzera, chi at dominadu sa porfia po casi tottu sa dura. Semus meda cuntentos, pro itte custa medaglia de oro est po nois unu riscattu beru, at cummentadu Oppo pustis de sa fine de sa porfia.

Commo, po s’atleta sardu, bi ant essere duas chidas de riposu e allenamentos cadrios, aspettande sos Campionados Europeos, chi si ant a faghere in Szeged in Ungheria, dae su 25 a su 28 de Aprile. At essere un’attera occasione po affortigare sa binchida insoro e sighire a essere su menzus de sa Sardigna e de s’Italia in su cataffale internatzionale de su canottaggiu.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22

Sa Sardigna de su rennu: unu tempus de autonomia e podere locale in s’ìsula medievale.

S’istòria medievale de sa Sardigna est sinzalada dae unu tempus ùnicu, cussu de sos zuigados, rennos autònomos chi ant caraterizadu s’ìsula intre s’XI e su XIV sèculos. Custos istados pitticcos, nàschidos a pustis de s’abbasciamentu de gadimentu de su podere bizantinu e de sas incurtziones àrabas, rapresentant unu capìtulu de fundamentu pro cumprèndere s’identidade istòrica e polìtica de sa Sardigna.

A pustis de sa fine de su poderiu bizantinu, s’ìsula s’est ispartida in rennos autònomos guvernados dae zùighes, friguras chi auniant funtziones polìticas, militares e zudiziàrias. Sos zudicados fiant ghìados dae famìllias nòbiles locales e si fundaiant subra unu assentu amministrativu e zurìdicu avanzadu pro cussu tempus. A su cumintzu si nche contaiant bator printzipales: su Zudicadu de Casteddu, su Zudicadu de Arbarèe, su Zudicadu de Torres (o Logudoro) e su Zudicadu de Gaddura.

Donzi zudicadu teniat capitale, esèrtzitu, leges suas e una istrutura amministrativa autònoma, chi permitiat de guvernare un’ iscrocca ispartida comente cussa sarda. Su podere de sos zùighes non fiat assoludu: s’azzudaiant cun unu cunsìziu de nòbiles e funtzionàrios locales chi los azuaiant a leare detzisiones.

Sa leze iscrita, connota comente Carta de Logu, mescamente in su Zudicadu de Arbarèe, regulaiat sa vida polìtica, econòmica e sotziale, istabilinde reglas tziviles e penales e amparande sos diritos de sos tzitadinos. Custu còdighe legale fiat un’istrumentu avanzadu pro cussu tempus e at influentzadu sa legisladura sarda in sos sèculos a pustis.

Sos zudicados, puru essende indipendentes, non ant bìvidu mai isulados: sas bèndidas issoro fiant ligadas a s’istrinta  a sas potèntzias de su Mediterràneu, comente Pisa, Gènova, Aragona e su Papadu. A mesu de alliantzas, cojas e gherras, ant chircadu de deffèndere s’autonomia insoro e de affortigare su podere locale.

Intre totus, su Zudicadu de Arbarèe s’est distìntu pro sa resistèntzia a sas dominatziones istranzas, in particulare in su mentres de sa luta contra de sos aragonesos in su  sèculu XIV.

S’abbasciamentu  lentu  de sos zudicados at cumintzadu cun s’abbattigu de fora e cun sas lutas intro de issos. A sa fine de su sèculu XIV, s’Aragona est resurtada a cunchistare sa parte pius manna de s’ìsula, annetende sos territòrios de sos zudicados e revertinde sa Sardigna in una regione suta su controllu aragonesu. Comente si siat, sa memòria de sos zudicados e de sas lezes insoro est abarrada biva in sa cultura e in s’istòria locale.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”