Sa dèdica de Michela Murgia a sa tzitade de Casteddu

S’iscritora est istada interrada eria a merie in sa Crèsia de sos Artistas de Roma a sa presèntzia de medas collegas, persones de s’ispetàculu, intelletuales e gente comuna. Su baullu est istadu carradu a pala dae sos familiares e dae s’iscritore Saviano.
“Casteddu tenet sos fundamentu furriadas de una tzitade tzeleste. Totu custu chi nde essit est de roca forte e s’acafat a su chelu, ma su chi la poderat tenet basamentu in tuvos calcàreos surreales, bòidos càrsicos e ecos de abba.
Non li apo mai bidu tènnere bisòngiu de sa note pro devènnere bella, ma cando calat su sero s’iscuru urbanu li dogat sa duresa de sos cuntornos, regalende·li s’evanescèntzia de sas promìtidas galu de delùdere. A binti annos l’odiaia, como mi paret de non resèssere mai a mi nde satzare”.
Custos sunt sos faessos de Michela Murgia, s’iscritora de Cabras morta a51 annos. In maju aia annùntziadu a Il Corriere della Sera «Tèngio una maladia terminale». Aiat riveladu sa maladia sua, una cartzinoma a sos renes a su de bator istàdios, in un’intervista emìtida a Aldo Cazzullo su maju coladu. S’11 de làmpadas, Murgia aiat annuntziadu su ritiru de sos addòbios pùblicos. In sa metade de trìulas aiat cojuadu «in articulo mortis» a Lorenzo Terenzi (1988), atore, regista e mùsicu. Cun su romanzu suo prus nòdidu, «Accabadora» (Einaudi, 2009), aiat bintu su prèmiu Campiello. S’ùrtimu libru suo, «Tre ciotole. Rituale di un anno di crisi» (Mondadori, 2023), est intradu deretu in sas classìficas de sos volùmenes prus bèndidos.
Naschida in Crabas, in provìntzia de Aristanis, su 3 de làmpadas 1972, a pustis de sos istùdios religiosos e sa faina a s’internu de s’Atzione catòlica, Murgia est istada pro meda tempus insegnante de religione, ma at fatu diversos traballos «precàrios» chi lis ant donadu spiratzione pro unu blog, posca devènnidu unu libru-denùntzia, irònicu e drammàticu, Il mondo deve sapere. Romanzo tragicomico di una telefonista precaria (Isbn, 2008; posca Einaudi, 2017), subra de su mundu de sas bèndidas telefònicas, devènnidu in su 2008 unu film de Paolo Virzì cun su tìtulu Tutta la vita davanti.
S’iscritora est istada interrada eria a merie in sa Crèsia de sos Artistas de Roma a sa presèntzia de medas collegas, persones de s’ispetàculu, intelletuales e gente comuna. Su baullu est istadu carradu a pala dae sos familiares e dae s’iscritore Saviano.
A s’essida de sa crèsia est istada retzida dae un’aplàusu longu meda dae banda de sas persones chi ant abetadu oras e oras suta de su sole. Sa pratza e sas persones abarradas a s’internu de sa crèsia ant intonadu s’innu partigianu ‘Bella Ciao’.
“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018, art. 22”

© RIPRODUZIONE RISERVATA