Su traballu, chi regollet sas chircas subra sas bestimentas antigas de Nùgoro, Orgòsolo, Orune, Òsile e Ceràxius, est istadu sighidu dae Agostino Basile, de su Setòre Cultura de su Comunu de Nùgoro.

Custu merie a sas 17.30, in Nùgoro, in s’Auditòrium de sa Biblioteca Satta, b’est istada sa presentada de su libru “Prendas e bestimentas antigas, Vol. 1”. Su traballu est su resurtadu de su laboratòriu fatu dae Sara Mura de Gavoi subra sas bestimentas antigas de Nùgoro, Orgòsolo, Òsile, Orane e Ceraxus, in s’àmbitu de su progetu Ufìtziu limba sarda – Tzitade de Nùgoro de su Comunu, gestidu dae sa sotziedade Suia. Sas fotografias e gràfica de su libru sunt de Andrea Corda e Alexandra Goddi (Intu Agency).

A sa presentada fiant presetes sos relatore Ignazio Sanna pro Ceràxius, Gavino Farina pro Òsile, Giuliana Pittalis pro Orune, Cecilia Collu pro Orgòsolo, e pro Nùgoro Ivan Costa (a su postu de Marcello Ferreli, ausente pro motivos de istùdiu), totus moderados dae Agostino Basile, funtzionàriu setore cultura de su Comunu de Nùgoro e unu de sos màssimos espertos in Sardigna in contu de costùmenes sardos. Sa presentada est istada aberta dae sos saludos istitutzionales de s’Assessore a sa Cultura e Turismu Salvatore Picconi.

Su libru est frutu de unu laboratòriu previstu in su progetu Una limba in caminu, finantziadu dae sa Lege 482/99 e LR 22 de su 2018, gestidu e coordinadu dae sa sotziedade Suia snc. Su Laboratòriu, dedicadu a totu sos tzitadinos residentes in su Comunu de Nùgoro, at collidu una sèrie de notziones importantes e fundamentales subra de s’istòria, sa cultura e sas dinàmicas sotziales e econòmicas de su pòpulu sardu, gràtzias a s’istùdiu fungudu de sas bestimentas e de sas prendas traditzionale de Nùgoro, Orgòsolo, Orune, Òsile e Ceràxius.

Su laboratòriu at tentu comente tema sa Festa de su Redentore e sas biddas chi pro sèberu personale e pro fide leant parte dae 122 annos a s’eventu: sa festa nugoresa pro primore chi rapresentat, pro totu sa Sardigna, un’addòbiu de importu pro medas resones, non petzi pro s’ispiritualidade sua, ma fintzas a sa promotzione turìstica, culturale e sotziale de sa Tzitade.

Su vestiàriu e sas prendas traditzionales, s’aunint e creant unu acàpiu acàpiu pro avalorare sos bestires e sas prendas de Nùgoro e de Orgòsolo, Orune, Òsile e Ceràxius semper presentes in sa Festa de su Redentore, promovende su connoschimentu de sos nùmenes de sas partes chi cumponent sas bestimentas in sa faeddada locale, sas tècnicas de traballadura e de ricamu, sos nùmenes de sas robas e sa provenièntzia issoro, sas dinàmicas sotziales e culturales.

Su progetu at prevìdidu s’imprenta e sa publicatzione in lìnia de unu primu volùmene e punnat a collire, pro sas annualidades imbenientes, sos datos chi pertocant sas bestimentas e a sas prendas traditzionales de totus sas àteras biddas chi costumant a leare parte a sa Festa de su Redentore.

Inoghe a suta si podet compudare sa versione in lìnia de s’òpera

https://costumenesardos.it/

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018, art. 22”

Sa Grutta de sa Pipera de Casteddu, intre istoria e paristoria.

A pagos passos dae su tzentru de Casteddu, accanta a sa carrela chi che leat a su campusantu de Tuvixeddu, si agattat unu de sos monumentos pius ammaghiantes e prenos de misteru de sa tzittade:sa Grutta de sa Pipera. Est unu sepurcu romanu iscavadu in sa rocca, de su I° seculu d.C., divennidu tzelebre no solu po sa bellesa architettonica sua ma fintzas po sa paristoria chi lu inghiriat.

Sa tumba fuit bistada fatta fraigare dae Lucio Cassio Filippo, nobile romanu chi arribaiat dae Cartagine, po sa muzzere Atilia Pomptilla, morta in Casteddu in su mentres de su disterru de su maridu. Sas iscrissiones intro de su sepurcu contant un’istoria de amore e devossione: secundu su connottu, Pomptilla diat aere donadu sa vida sua a sos deus po sarbare cussa de su maridu, chi si fuit ismalaidadu in su mentres chi fuit in Sardigna. Ma su chi rendet sa Grutta ancora pius enimmatica est sa presentzia, isculpida in sa fatzada, de duos terpentes imboligados.

Dae inoghe naschet su nomene “Grutta de sa Pipera”. In su tempus, a inghiriu de cussas friguras sun bennidos a pizu paritzos contos populares. Bi est chie at interpretadu sos terpentes comente conas de eternidade e protessione de s’anima de sos mortos, atteros bi ant bidu unu zubilu a sos cultos de s’antiga Roma o unu signu magicu capatze de che istesiare sos ispiritos malos.

Oe sa Grutta de sa Pipera est unu de sos logos archeologicos pius bisitados de Casteddu e sighit a esercitare un’ammaju forte supra sos bisitadores. S’aera sua suspesa intre contu e istoria, s’amore eternu chi ligat Pomptilla e Lucio Cassio Filippo e s’aria de misteru de duos terpentes isculpidos in sa pedra faghent de custu logu una cona de sa tzittade, capatze de contare no solu unu picculu de s’istoria romana sua ma fintzas sa fortza chi non morit de sas paristorias chi resistint a su tempus.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22