Elisabetta Canalis est colende is bacàntzias suas  in Sardigna. S’atoressa de orìgine otieresa est torrada a agatare sa Lida de Terranoa. “Fintzas ocannu Eli at poderadu sa promissa sua e est bènnida a nos agatare – at naradu in unu comunicadu sa Lida, setzione de Terranoa, -. Ogni bia non faghet praghere a la bìere e issa puru est cuntenta e bregiosa de bènnere a nos agatare. Est meda interessada a sa salude se sos callutzos abbandonados e  a su traballu chi faghent sos operadores nostros. Su grandu coro suo fintzas custa borta at lassadu su sinnu“.

Canalis at contadu s’esperièntzia sua in sa Lida cun faeddos cumoventes in sos canales sotziales cosa sua: “Eris so istada a fàghere bìsita a su canile de sa Lida de Terranoa. Non potzo descrìere sos sentidos chi apo proadu bidende custos canes e gatos chi sunt istados sarvados dae s’indiferèntzia e de sa malesa de tzertas persones“.

 “A palas de ogna cane b’at un’istòria de contare: unos cantos sunt istados cunfiscados a persones chi los acapiaiant a cadenas de 15 cm, àteros arribbant dae campos nòmades e tenent sinnos de brugiaduras– faeddemus de calleddos de pagos meses -. Àteros benint comporados a persones cun problemas mentales chi a dolu mannu non los podent pompiare e arribbant a cunditziones malas, àteros ancora sunt canes chi arribbant dae su sartu, prenos de errigines e maladias, àteros sunt sos canes de allevamentos chi non sunt istados bèndidos, e chi benint imbolados ca oramai tropu mannos”.

S’invitu de sa Canalis est cussu de bipensare bene e de riflètere in antis de adotare unu cane: “Bos pedo petzi de riflètere bene in antis de pigare unu cane: sos canes insùgiant, apeddant e distruent sabatas e mòbiles in sos primos meses de vida si non si tenet sa passèntzia de lis imparare a istare in domo. Sos canes creschent. Sos canes tenent bisòngiu de caminare cada die. Sos canes s’ismalaidant comente a nois etotu e tenent bisòngiu de unu veterinàriu. Sos canes cherent istare cun nois e bolent cumpangia nostra. Sos canes non sunt unu giogu. Diais chèrrere biagiare cun su cane bostru? Devides ischire chi sas cumpangias aèreas non sunt collaborativas e pro su prus non los cherent in sos aèeros e chircant 1000 iscusass. Andade a bisitare unu canile e si a beru bolides unu cane o unu gatu , los ais a agatare in cue  a bos isetare“, concruit Elisabetta Canalis.

“Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Turre de Sa Pelosa: custoddu istoricu intre mare cristallinu e istoria sarda.

Intre sos ispantos de su nord-ovest de sa Sardigna, supra sa cuccuru de Capo Falcone, arbeschit sa turre de Sa Pelosa, unu fraigu ammantadu chi dominat sun mare e sa plaja chi giughet su mattessi nomene, famada in tottu su mundu po sa bellesa sua. Custa turre simbulu de istoria e deffensa de sa costa, est una de sas prendas pius pagu connoschidas ma pius amaghiosas de sa Sardigna.

Fraigada in su seculu XVI intre su tempus de sos Aragonesos, sa turre de Sa Pelosa faghiat parte de unu assentu de turres de sa costa pensadu po las costoire dae sos attaccos de sos piratas saracenos. Sa posissione istrategica sua permittiat de compidare sos trettos de mare intre sa Corsica e s’isula offerinde unu primu logu de defenza e unu logu de castiu mandu.

Sa turre, a fundu cuadradu est fraigada in pedra locale e est posta supra una punta pitticca chi dominat su mare, offerrinde una bista ispantosa de S’Arcipelagu de Sa Madalena e sas abbas cristallinas de sa Plaja de sa Pelosa.

Oe sa turre de Sa Pelosa est unu logu po turistas, fottografos e appassionados de istoria, chi addurant ammaghiados dae s’armonia intre architettura militare e bista naturale. Sa zura a inghiriu est amparada e ordinada po preservare s’ecosistema unicu de rena arta, bianca e fine meda e fundos riccos de flora e fauna marina. Passande in mesu a sa roccas e sas calas pitticcas, est possibile de si infundere in s’istoria bisande sas callias de atteros tempos chi controllaiant sa costa sarda.

In sos urtimos annos, sas amministratzione locales ant promovidu interventos de accontzu po garantire sa remunida de sa turre cambiandela in d’unu simbulu de sa defensa de su patrimonio culturale e naturale de s’isula. Mancari bi siat sa creschida de su turismu sa turre de Sa Pelosa mantennit unu faschinu intreu, offerinde una esperientzia chi aunit bellesa de sa bista, istoria e contos de forreddu.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”