Elisabetta Canalis est colende is bacàntzias suas  in Sardigna. S’atoressa de orìgine otieresa est torrada a agatare sa Lida de Terranoa. “Fintzas ocannu Eli at poderadu sa promissa sua e est bènnida a nos agatare – at naradu in unu comunicadu sa Lida, setzione de Terranoa, -. Ogni bia non faghet praghere a la bìere e issa puru est cuntenta e bregiosa de bènnere a nos agatare. Est meda interessada a sa salude se sos callutzos abbandonados e  a su traballu chi faghent sos operadores nostros. Su grandu coro suo fintzas custa borta at lassadu su sinnu“.

Canalis at contadu s’esperièntzia sua in sa Lida cun faeddos cumoventes in sos canales sotziales cosa sua: “Eris so istada a fàghere bìsita a su canile de sa Lida de Terranoa. Non potzo descrìere sos sentidos chi apo proadu bidende custos canes e gatos chi sunt istados sarvados dae s’indiferèntzia e de sa malesa de tzertas persones“.

 “A palas de ogna cane b’at un’istòria de contare: unos cantos sunt istados cunfiscados a persones chi los acapiaiant a cadenas de 15 cm, àteros arribbant dae campos nòmades e tenent sinnos de brugiaduras– faeddemus de calleddos de pagos meses -. Àteros benint comporados a persones cun problemas mentales chi a dolu mannu non los podent pompiare e arribbant a cunditziones malas, àteros ancora sunt canes chi arribbant dae su sartu, prenos de errigines e maladias, àteros sunt sos canes de allevamentos chi non sunt istados bèndidos, e chi benint imbolados ca oramai tropu mannos”.

S’invitu de sa Canalis est cussu de bipensare bene e de riflètere in antis de adotare unu cane: “Bos pedo petzi de riflètere bene in antis de pigare unu cane: sos canes insùgiant, apeddant e distruent sabatas e mòbiles in sos primos meses de vida si non si tenet sa passèntzia de lis imparare a istare in domo. Sos canes creschent. Sos canes tenent bisòngiu de caminare cada die. Sos canes s’ismalaidant comente a nois etotu e tenent bisòngiu de unu veterinàriu. Sos canes cherent istare cun nois e bolent cumpangia nostra. Sos canes non sunt unu giogu. Diais chèrrere biagiare cun su cane bostru? Devides ischire chi sas cumpangias aèreas non sunt collaborativas e pro su prus non los cherent in sos aèeros e chircant 1000 iscusass. Andade a bisitare unu canile e si a beru bolides unu cane o unu gatu , los ais a agatare in cue  a bos isetare“, concruit Elisabetta Canalis.

“Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Ispidale de Santu Bainzu firmu a su palu:ritardos chi iscobiant unu sistema chentza disignu.

S’abertura de s’ispedale nou de Santu Bainzu Monreale patit unu rinviu novu e, segundu sas istimas prus reghentes, s’ispidale no at a èssere operativu a innantis de su 2027. Una data ancora a tesu, mescamente si  si cunsiderat chi s’istùdiu de possibilidade est de sa segunda metade de sos annos Duamìzza e chi su cantieri, cumintzadu in su 2022, est bistadu prenu de abbaccamentos, firmadas e torradas a cumintzare chi ant fattu su percursu isvariadu meda.

Su ritardu de su cantieri ponet in lughe una difficultade prus manna: sa Sardigna bivet dae annos sa mancàntzia de una progetatzione sanidària firma e coerente. S’Ìsula non tenet unu pranu azzorronadu e abberu orientadu a sos bisònzos de sas comunidades, pro itte s’ùrtimu Pianu sanidàriu regionale est de su 2007. In su mentres, si sunt sighidas refformas e cuntra refformas, acuntzentramentos e cummissariamentos chi non ant resòrvidu sos problemas istruturales de s’assentu sanidàriu regionale.

A cumplicare de prus  su cuadru est sa crèschida de su campu privadu, in manera particulare si biet in sos tzentros prus populados, in ue ant pigadu forma poliambolatòrios modernos e istruturas chirùrgicas novas capatzes de apparare servìtzios lestros. In parallelu, sa salude pùbrica fadigat semper prus a garantire sas prestassiones netzessàrias, cun su perìgulu beru de allargare sa distantzia intre chie podet atzèdere a curas deretas agguantande costos privados e chie imbetzes est costrintu a si cunfrontare cun listas de isettu, tempos longos e mancàntzias organizativas.

In su Campidanu Mesanu, logu chi isettat unu ispidale novu dae belle vinti annos, custa dèbilesa est evidente meda: sa meighina de s’iscrocca s’est afortigada a pagu a pagu, medas bàrdias mèigas ant serradu o minimadu sos òrarios, sos mèigos de base non bastant e sos servìtzios netzessàrios benint dados cun difficultade. Comunidades intreas s’agatant a bìvere gai in d’una cunditzione de emergèntzia donzi die.

Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”