In sa setzione dedicada a sa narrativa, s’iscridora ogiastrina at conchistadu sa giuria de su famadu prèmiu gràtzias a s’ùrtimu romanzu suo a tìtulu “S’Attittadora”, reconnoschimèntu cumpartzidu cun sa famada iscritora Cristina Caboni.

S’Attittadora est unu romanzu nàschidu belle a iscusi. A in antis est istadu bèndidu petzi in lìnia, e solu dae pagu peri in is  librerias e edìcolas de s’Ìsula. Est arribbadu a apassionare medas letoras e letores. Sa protagonista de su libru est Marianna Demurtas, una atitadora.

In su Duamìgia s’est furriadu dae cafè literàriu in  Prèmiu Literàriu: gasi est istadu. Sa prima a s’agiudicare su pretziosu reconnoschimentu coniadu dae Vincenzo Carta (orafo de sa bidda) fiat istadu Dolores Turchi cun su testu “ Maschere, miti e feste della Sardegna”.

Torrende a su libru de Seconda Carta, si tratat de unu contadu màgicu e a bortas misteriosu cun sos diversos pessonàgios chi Marianna. «No est unu romanzu tristu, at naradu Carta,  pro nois sardos e pro pòpulos medas de su Mediterràneu, sa morte serrat su chircu de s’esistèntzia de ogni èssere vivente, e versu de issa b’est in semper in su  imaginàriu, una pesada de respetu e atzetatzione».

Chenàbura su 10 de làmpadas a sas oras 19:00 su romanzu binchidore de sa de 16  editziones de su Cuncursu Literàriu de òsilo, at a èssere presentadu in Cardedu in s’Àula Consiliare de su Comunu, de acordu cun s’Amministratzione Comunale e cun sa Pro Loco. Su Prèmiu Literàriu de Òsile est naschidu belle pro cumbinatzione, in su 1994, gràtzias a una pesada de cunsòrtziu literàriu intre literados de sa bidda, cun s’intentu de torrare a percorrere sas orminas de su passadu o prus in manera simple pro li dare respiru, torrende a propònnere in crae moderna su presente. In sos primos tempos si riuniat in sos varos salotos privados de sos cumponentes e, intre unu cafè e s’àteru, si cunfrontaiat subra de s’ispetzìfica realidade  literària isulana, rugrende·la in sa diacronia de su tempus. A sa fine de ogni riunione Sebastiano Lòriga e tzia Gina Magliona concruiant sa serada cun sos personales cumponimentos issoro.

 “Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Carbònia, su Museo de su Carbone: unu viazu in sos tempos de sa memòria de su Sulcis de sas minas.

In su corizone de Carbònia, a intro de sa ‘idditzola de de Serbariu, b’at a dies de oe unu de sos museos pius de importu de sa Sardigna. Est su Museo de su Carbone, chi est dedicadu a s’istoria de sas minas. Est unu logu chi nos contat non solu s’istoria de cussu logu, ma fintzas sa vida de òmines e fèminas chi po annos e annos ant triballiadu in cussas minas.

Serbariu, inube si triballiaiat dae su 1937 a su 1964, fuit comente una funtana de abba semper bundante, inube sa zente si nche catzaiat su sìdiu de su tribàlliu. Est cussu su logu chi at batidu dinare meda a sa zona, ma puru energia manna a totu s’Itàlia. Su carbone de cussas minas, infatis, daiat tribàlliu a sas fàbricas, a sas tzentrales e a sas ferrovias, diveninde motore de modernizatzione industriale de totu sa natzione nostra.

Addaghi ant serradu sas minas, cussos logos pariat chi nos nche los depimus ismentigare, ca pariat chi non b’aperat abbarradu pius nudda. Invetze, b’ant fatu unu prozetu de recùperu e de valorizatzione manna, dande vida noa a totu cussos logos, chi sunt divènnidos unu museo chi, ancora a dies de oe, betat a pare sa memòria istòrica, sa didatica e sa capatzidade de divulgatzione.

Po chie andat a bìere custu museo, b’at paritzos zassos de visitare. B’est sa lampisteria, chi est su logu inube b’at una mostra chi est aberta totu s’annu e chi nos contat s’istòria de su carbone, de sa mina e de sos caragolos suos,ma puru de sa ‘idda de Carbònia, nàschida in su 1938 po retzire sas famìlias de sos triballiantes. Incue b’at unu muntone de làmpanas antigas chi si impreaiant in sas minas, ma b’at fintzas trastes e documentos, filmigheddos de sos tempos de tando fatos a sos triballiantes e puru intervistas fatas addaghi sa mina fuit zai serrada.

B’at puru fotografias meda de una bellesa rara. In custos caragolos e percolos chi nos permitint de atraessare sa mina, si podent bìere totu sos logos chi cada die sos minadores pupulaiant addaghi andaiant a triballiare. In sa sala Argani bi sunt poi totu sas màchinas chi permitiant su tribàlliu a tempos de tando.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22