Giuseppina Nicòli, naschet in Casatisma (Pavia) su 18 de santandria 1863, fiat sa de chimbe de deghe fìgios. Sa sua fiat una famìlia chi istiat bene. A pitzinna sa morte de su frade prus mannu de issa de un’annu, dda corpit meda. Su dolore, l’acùrtziat a su Crocifissu e faghet crèschere in issa su disìgiu de si cunsagrare a Deus. Su babbu ispirituale la faghet apresiare a su Carisma de San Vincenzo de’ Paoli, e issa pedit de intrare a fàghere parte de sas Fìgias de sa Caridade.

Sos superiores la mandant a Sardigna. Arribbat a Casteddu su primu ghennàrgiu de su 1885. At in pessu lòmpidu 21 annos; a su Cunservatòriu de sa Providèntzia l’acollint a bratzos abertos. Si distinghet pro su particulare talentu educativu chi l’agiuat a isvilupare su sentidu missionàriu suo genuinu. Est portada pro  s’insegnamentu e divenit amiga de is pitzinneddos pòveros de su bighinadu Castello. Pro issos otenet de abèrrere un’iscola serale, sa domìniga faghet su catechismu e los faghet intrare in s’assòtziu de is “Luigini”. A 36 annos est numenada suor servente (superiora) in s’Orfanotròfiu de Tàtari. Inoghe, nointames totu sas dificultades, si faghet meda amare e istimare. Cun issa sas iscolas de s’Orfanotròfiu aumentant sas setziones, aberit sas iscolas de catechismu pro pipios, pitzocos, giòvanas serbidoras e un’iscola de religione pro sas istudiantes de sas classes sennoriles. Fundat e dirighet s’Assòtziu de sas Fìgias de Maria, ànimat sas Damas de Caridade, introduit sas Mòngias in càrtzere.

Su nùmene de Suor Nicòli est prus che totus ligadu a “is Piciocus de Crobi”, pitzocheddos meda connotos in Casteddu pro more de sa “sa còrbula” (sa cofa), cun sa cale si balàngiant de tantu bìvere. Suor Nicòli s’acùrtziat custos pitzocos cun sa matessi delicadesa de una bona mama. Los conchistat, los torrat a batijare cun su nùmene de “Marianelli” (monelli de Maria), li simparat a lèghere e a iscrìere, los ghiat a esertzitare una professione, los aprèsiat a sa fide e a sa vida sotziale. S’ùrtimu annu de sa vida sua, su 1924, benit acusada de una cosa chi no aiat fatu e sa no anche acabbat in totus sos giornales de sa tzitade. Issa e sas sorres atzetant “sa proa” cun mudìmene, fintzas a cando su Presidente de s’Amministratzione atetat de àere isballiadu e  reconnòschet s’errore. In su letu de morte suor Giuseppina lu perdonat e issu s’inchinat e basat su lentzolu de suor Nicòli oramai mori mori.

 “Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Andria Parodi, sìmbulu de sa Sardigna e boghe chi nos mancat ancora oe.

Andria Parodi abbarrat unu de sos cantadore e musicistas pius bene crèfidos de sa Sardigna, sìmbulu de un’ìsula chi cantat s’identidade e sa cultura sua a mèdiu de sa mùsica. Andria est nàschidu in Casteddu in su 1967 e at ischidu betare a pare connotu e modernidade, faghinde appretziare su patrimòniu musicale sardu a unu pùblicu natzionale e internatzionale gràssias a sa boghe sua, potente e ùnica.

Sa carriera de Parodi est comintzada cun sos Tazenda, unu sòtziu chi at mudadu meda su panorama musicale sardu cun unu sound chi est ùnicu e capatze de ammesturare folk, rock e sonoridades sardas. Sa boghe sua est divènnida luego comente una marca de fàbrica de unu sòtziu chi at ischidu contare sa Sardigna a manera autèntica e contemporànea. In s’andare de sos annos, Parodi at poi cantadu a sa sola, sena sos Tazenda, ma a bortas cantande puru cun cantadores italianos e istranzos, semper però cun unu ligàmene mannu cun sa terra sua.

Parodi no est istadu unu musicista ebbia, ma est istadu puru unu tistimonzu de sa cultura sarda. sas cantones suas nos contant istòrias de sa vida de cada die, memòria de su connotu de totus chi at raighinas profundas, diveninde puru comente a unu ponte dae su tempus coladu a su presente. Si nch’est mortu chi non fuit betzu ancora, in su 2006, e nos at lassadu un’arrastu mannu in sa mùsica sarda, ma finztas in sa mùsica italiana. Sa boghe sua, ancora oe, sighit a cantare in sos ammentos de totus chi li torrant gràssias mannas po cussu chi at fatu po s’ìsula nostra.

Oe, Andria Parodi est unu esèmpiu mannu po sos cantadores e musicistas noitolos puru, est unu mastru mannu, unu sìmbulu de totu canta sa Sardigna. Festival, cuntzertos de tributu e regortas chi ant fatu a pustis de sa morte sua nos faghent a cumprèndere cantu mannu siat s’ereu artìsticu e culturale sou, chi est meda pius mannu de sas nodas musicales suas. Totu custu est sinnale mannu de cantu issu siat istadu ambassadore de sa Sardigna in totu su mundu.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22