“Est arribbadu cabudanni. Peri custa istade  est colada e su traballu nostru de tècnicos de su Corpus Natzionale de is Vìgiles de su Fogu non s’est mai firmadu. Est sighidu die cun die e a sa muda, in ogna fronte. In su rebentamentu de sa tzisterna de gas a Bologna, in sa ruta incredìbile de su ponte “Morandi” de Gènova, in sa tragèdia tremenda in Calàbria, paris cun totus is àteros collegas, gasi comente in ogna ungrone de s’Itàlia. E su traballu nostu no sighidu in is spreto ebbia, pro ite est ùtile a subènnere ca non nos ocupamus de is emergèntzias ebbia, bidu ca parte de su traballu nostru ddu dedicamus a sa preventzione de is fogos in is aziendas e is is atividadis produtivas e a su raportu cun is òrganos de verìfica e controllu de sa seguresa in su territòriu in sinergia cun totus is àteras Istitutziones (Prefeturas, Regiones, Comunos, etc.) e cun su mundu, articuladu e complessu, de su Tertzu Setore”.

Custos is faeddos iscritos in su comunicadu de imprenta de s’ex Comitadu de is Funtzionàrios Tècnicos, Geòmetras e Peritos de su Corpus Natzionale de is Vìgiles de su Fogu.

“Amus sighidu a nch’èssere, sena nosi  risparmiare, comente a semper, pro ite no ischimus fàghere in modu diversu. Pro ite semus custu e custu bolimus sighire a èssere: òmines de is Istitutziones, dinnos e servidores leales de s’Istadu. E totu custu, cun sa cuscièntzia de s’ipòtesi de unu riòrdinu chi arriscat de penalizare meda su ruolu istòricu nostru de unione tra totu su personale e sa dirigèntzia, unu ruolu de costruidores e portadores de cumpetèntzias, fatas de capassidades tècnicas e de balores umanos, chi nos imbìdiant peri in is àteras nazione de su mundu”.
Is pompieris ant detzisu de iscrìere custu comunicadu pro dare visibilidade a su chi est capitende in is aposentos de parlamentares, ue si detzidet su benente de su Corpus Natzionale de is Pompieris e de una categoria de traballadores ca est acanta de subire un’ennèsimu demansionamento istitutzionale.

“Est cun cabudanni chi lompent is auditziones programmadas in is Cummissiones Afares Costitutzionales, prima chi custas lìberent su testu de su decretu de riòrdinu de su Corpus Natzionale de is Vìgiles de su Fogu pro s’aprovatzione definitiva sua in su Cussìgiu de is Ministros. Est arribbadu cabudanni e, cun issu su su momentu in ue pretendimus chi totu is allegas e is rassicuratziones chi nos ant fatu dae ogna banda, pro nos iscrancare de  cussu “tradimentu istitutzionale”, pighent forma e corpus pro mèdiu de atos cuncretos e definitivos chi pòngent mente a is rechestas nostras e is rechestas de totus cussos chi tenet a coro su destinu de su sistema de rispota a is emergèntzias de custu paisu nostru”.

S’Alighera, affaccada in sa costa nord-otzidentale de sa Sardigna, est una de sas tzittades prus ammaghiantes de s’ìsula, in ue s’istòria agatat su mare e sa cultura catalana e s’ammisturat cun su connottu sardu.

Ammus pensadu de signalare chimbe esperièntzias de bìvere in custa tzittade ispetziale meda. Sa prima cosa de fàghere est de si pèrdere in su tzentru istòricu: un’intrezu de carruzos in pedra, bastiones e pratzas luminosas, in ue donzi àngulu contat unu frammentiude su passadu ispagnolu.

Inoghe s’agatant sa Catedrale de Santa Maria, sa Crèsia de San Frantziscu e medas locales piticos in ue assazzare unu cafè o un’aperitivu cando calat su sole. Pagu a fora de su tzentru, sa punta de Capu Càssia cunservat una de sas meravìzzas naturales prus bellas de biere de su Mediterràneu: sa Gruta de Netunu, agatàbile pro mare o po mesu de s’ispantosa iscala “Escala del Cabirol”, cun prus de seschentos iscalinos a picu subra su blue.

Sas playas sunt un’àteru motivu pro innamorare de S’Alighera: Maria Pia, Le Bombarde e Mugoni oferint arena crara, abba cristallina e s’aera tipica rendida de sa Riviera de su Coraddu. Chie amat s’istòria non podet pèrdere sa visita a su Nuraghe Palmavera e de sa Necròpoli de Anghelu Ruju, testimoniàntzias istravanadas de sas tziviltades nuràgicas e preistòricas chi biviant in s’ìsula dae sos tempos antigos a oe.

Po finire, S’Alighera cunchistat fintzas in sas mesas: sa fregula cun frutos de mare, sa butàriga, s’aligusta a sa catalana e sos binos locales comente su Torbato e su Cannonau contant sos sabores autènticos de s’iscrocca. Una passizada a sero in cursu de sos bastiones, cun su sole chi si inbolat in su mare, serrat sa die in sa manera prus amaghiante possìbile. S’Alighera est unu logu chi unit natura, arte e sabores: una tzitade pitticca chi ischit oferire una esperièntzia cumpleta, manna e chi non si at podere ismentigare.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”