Il Presidente Mattarella di fronte alle opere di Maria Lai alla Biennale di Venezia
L’artista sarda Maria Lai, scomparsa nel 2013, è tornata alla Biennale di Venezia a trentanove anni dalla sua prima partecipazione: la sua opera è ospitata nel Padiglione dello Spazio Comune dove sono riuniti gli artisti che riflettono sulla comunità e sul concetto di collettivo. Ieri il Presidente
L’artista sarda Maria Lai, scomparsa nel 2013, è tornata alla Biennale di Venezia a trentanove anni dalla sua prima partecipazione: la sua opera è ospitata nel Padiglione dello Spazio Comune dove sono riuniti gli artisti che riflettono sulla comunità e sul concetto di collettivo.
Ieri il Presidente della Repubblica Italiana, Sergio Mattarella, ha visitato i padiglioni veneti e si è soffermato sulle opere di Maria Lai negli spazi espositivi della Biennale di Venezia 2017.
E’ stata scelta, insieme ad altre opere, la sua performance collettiva “Legarsi alla montagna”, documentata da un video di Tonino Casula. Nel 1981 Maria Lai, ha coinvolto gli abitanti di Ulassai a legare le proprie case in base alle loro relazioni, senza falsità, amicizia, amore, conflitto, con un nastro di tela di 26 km, che poi arrivava alla montagna, ispirandosi a un’antica leggenda, che raccontavano gli abitanti del paese, la quale narra di una bambina che si salvò dalla frana di una montagna grazie a un nastro celeste.
Un rito collettivo, quello sperimentato da Maria Lai, un’azione con forte valenza sociale, celebrata quest’anno alla Biennale in linea con le dichiarazioni della curatrice: «L’arte testimonia la parte più preziosa dell’umanità, in un momento in cui l’umanesimo è messo in pericolo.
Nella sua attività Maria Lai è stata capace di tessere relazioni, con opere condivise e partecipate, un’arte corale e diffusa che ha saputo mettere insieme persone e territori.
La sua arte è un intreccio di favole, realtà e parole che trova spazio nell’Arsenale di Venezia, con i suoi Libri Cuciti, le Geografie e il Lenzuolo con le parole imprigionate nel filo nero, perché come osservava lei stessa: «Più che il saldare o l’incollare che forzano insieme estraneità, il filo unisce, come si unisce guardando o parlando, niente ne è fisicamente trasformato, le cose unite restano integralmente quelle che erano, solo attraversate da un filo, traccia di intenzioni, raggio laser, nota assoluta che fugge da un piccolissimo buco, percorso del pensiero».
La piccola e minuta artista sarda, riservata, poco incline alla celebrazione del successo e alla mondanità, finalmente giganteggia in una delle esposizioni d’arte più importanti al mondo che celebra la sua arte, che con strumenti semplici tela, filo, pane trae energia dalla condivisione e spinge a riflettere sul senso di comunità.
© RIPRODUZIONE RISERVATA
Sas operas primorosas fotografficas de Robert Capa in mustra in Casteddu
Dae su 31 de maju a su 6 de Santu Aini 2024, su palattu de Tzittade de Casteddu, at accollire una mustra dedicada a su tzelebre fotograffu Roberto Capa(1913-1954). S’abbenimentu est in abboja cun sue de ottanta annu de s’isbarcu de sos alleados supra de sas plajas de Normandia, abbennidu su 6 de Lampadas 1944, eternadu in sos iscattos de Capa, consideradu su babbu de su fotogiornalismu modernu.
Sa mustra, ordiminzada dae s’Amministrassione comunale de Casteddu e dae Silvana Editoriale, cun s’azzudu de sa fundassione de Sardigna, est curada curada dae Marco Minuz. Gratzias a s’azzudu de s’Agentzia Magnum Photos de Parigi, s’esposissione ponet impare 110 fotograffias, mustrande unu percursu tipu cumpletu. Sas figuras in mustra affianzant tottu sas printzipales esperientzias chi deffinint su tribagliu de su fotograffu naschidu in Ungheria e diventadu americanu: dae sos annos in Parigi a sa Gherra Tzivile ispagnola, dae s’esperientzia de sa gherra de sa Tzina cun su Giappone a sa segunda gherra mondiale, cun sa liberatzione de s’Italia e s’isbarcu in Normandia, fintzas a s’avanzada de sos alleados in Berlino, sa Russia de su segundu pustis gherra, sa naschida de Israele e, po finire, sa gherra de Indocina, inue Capa ad acciappidu sa morte in su 1954.
Custa bista manna, at a permittire a sos bisitadores de connoschere tottu sos momentos pius importantes de sa carriera de custu fotograffu istravanadu. Famadu po sas immagines suas potentes e chi toccant, Capa aiat pubbricadu sos tribaglios suos in sas pius importantes pubblicatziones de su mundu, commente “Life” e “Picture Post”.
S’istile sou, privu de pomposidade e deffinidu dae un’urgentzia piperuda, li at fattu iscattare fotograffias a pagos metros dae sos logos de battaglia, in su mattessi coro de sas gherras. Bell’e gai, su tribagliu de Capa non si est alindadu solu a sa testimonia de sos abbenimentos de sa gherra. Sa mustra, iscumbattat puru su rapportu sou cun su mundu de sa cultura de cussu tempus, cun retrattos de personas tzelebres commente Pablo Picasso,Ernest Hemingway, Truman Capote e Henri Matisse, mustrande sa capatzidade sua de bintrare in s’intimidade de sas personas chi at fotograffadu.
Unu puntu ispeciale est dedicadu a su reportage sou supra de sos films de cussu tempus. Pustis de sa fine de sa Segunda gherra mondiale, s’attrice Ingrid Bergman aiat fattu bintrare Capa supra su set de su film “Arco di Trionfo” de su 1948, cordinadu dae Lewis Milestone, inue at tribagliadu commente fotograffu de iscena.
Sa mustra, accasazzada in s’ ispantosu Palattu de Tzittade in su coro de su tzentru istorico de Casteddu, est un’occasione chi non si podet perdere po iscoperrere e devuccare s’opera de Robert Capa.
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22
© RIPRODUZIONE RISERVATA