Bona resessida in Tortolì pro sa prima editzione de “Su Sbarracu”. Domìniga 25 de onniasantu, difatis, is àndalas de su tzentru sunt istradas serradas a su tràficu pro more de ospitare unu mercadu mannu a s’abertu aparitzadu dae is cummertzantes e dae is butegheris de Tortolì.

Unu muntone de gente, siat tortoliesos siat istràngios, ant aprofetadu de su tempus bonu pro andare a si fàghere s’ispesa in is bancos de is alimentares o in chirca de carchi afare in mesu a is bancos de is bendidores de roba de anticuariadu. Calicunu s’est finas postu a còghere e a bèndere castàngia a arrustu o a frìghere pische acumpangiadu dae su binu de su logu.

Sa prima editzione de “Su Sbarracu”, duncas, est andada pròpiu bene, e at fatu a bìdere chi sa gente, mancari ddoe siat sa crisi econòmica, tenet gana de s’adobiare e de abarrare in cumpangia.

“Una domìniga ispantosa – nos at contadu unu de is organizadores de s’eventu, Sandro Puggioni, su mere de sa butega 99 Cent – sa gente at leadu parte a s’initziativa cun brègiu meda. Custu bolet nàrrere chi si aparitzant cosas bellas, peri cun pagu dinari, a sa fine totu andat bene. Semus cuntentos meda e pro custu semus pensende de torrare a fàghere “Su Sbarracu” su 30 de su mese de idas”.
Una die gosi, in sa tzitade nostra, in unu mese gosi mortu comente cussu de onniasantu, non si fiat mai bida!

Gràtzia Deledda: su Nobel pro sa Literadura de su 10 de Nadale 1926

Propriu su 10 de nadale 1926, Gràtzia Deledda retziat su Prèmiu Nobel pro sa Literadura, bintrande in s’istòria comente sa prima fèmina italiana a alcansare custu reconnoschimentu de grandesa e comente una de sas boghes prus importantes de sa narrativa italiana de su Noighentos. Nàschida in Nùgoro su 27 de cabudanni 1871, Deledda at dedicadu sa vida sua a contare sa Sardigna, sa terra sua de nàschida, cun su connottu suo, sas
‘ bistas abrias e sas mudas de sa zente sua.

In sos romanzos suos cumparit ì cun fortza su ligàmene intre s’òmine e sa terra, intre su destinu personale e sas règulas morales de una sotziedade a bortas tosta e severa, in ube sas allegrias e sos patimentos s’intritzant in unu contu reale e umanu meda. S’iscritura de Deledda, simple ma cadria, aunit su realismu verista a unaintrospezione psicologica funguda, resessinde a revertire sas mudas locales in istòrias universales.

Òperas comente Elias Portolu, Cannas a su bentu e Sa mama non si alindant a contare sa vida sarda, ma iscoberint temas universales comente sa poberesa, su cunflitu morale, s’amore, sa zustìssia e sa chirca de sa redenzione. Sa giuria de su Nobel at apretziadu in manera particulare custa capatzidade de fàghere universale una realidade gai abbarbada in s’iscrocca, reconnoschinde a Deledda unu talentu capatze de faeddare a su coro de totus sos lettores, addia de su tempus e de su logu.

S’assignadura de su Prèmiu Nobel at rapresentadu non solu unu triunfu personale pro s’iscritora, ma fintzas unu mamentu de braga manna pro sa cultura italiana, in unu tempus in ube sas fèminas fadigaiant ancora a retzire reconnoschimentos internatzionales in su campu de sa literadura.

S’esèmpiu suo at abertu su caminu a sas ingendras benidoras de iscritoras italianas, mustrande chi istòrias arrighinadas in manera funguda in sa terra insoro pòdiant tènnere balore e attumbentzia universale. Ancora oe, Gràtzia Deledda abbarrat unu puntu de relata de sa narrativa italiana de su Noighentos, capatze de contare cun delicadesa e intensidade siat sa Sardigna siat s’ànimu umanu in sa cumplessidade sua.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”