Bessit in custas dies su traballu literàriu nou de Simonetta Delussu, insinnante e iscritora de Tertenia. A pustis de medas annos de chircas e iscumbatas subra de is brùgias, de is cogas e de is usàntzias funeràrias de sa Sardigna, ocannu s’iscritora terteniesa at afrontadu un’àteru tema: su delitu de onore. S’òpera literària sua, intitulada “Su delitu de onore in Sardigna” est s’istòria verdadera de Irene Biolchini, una fèmina giòvana de Tertenia chi in su 1923 fiat istada lassada dae s’isposu pròpiu cando isetaiat unu fìgiu dae issu. Custa pitzoca, contat s’iscritora, pro sa birgòngia, pigat su determinu de si nde leare sa vida a manu sua, ma in deretura si rendet contu ca peri su criu chi portat in bentre si diat èssere mortu paris cun issa. Tando sellat de si vengare cun chie l’aiat abbandonada. Gràtzias a s’amigàntzia cun su bandidu artzanesu Samuele Stochinu, agatat sa fortza e su coràgiu e, in una die frita e nuilosa de su mese de ladàmene, pigat de manu e ochit su pitzocu suo cun una iscopetada a conca.

Sas Prendas Arkeològicas de Cràbas ant a èssere sas printzipales in Danimarca.

Unu pùbbricu meda e abbizosu at pigadu parte giòvia coladu a s’Istitutu italianu de Cultura de Copenaghen a s’addobiu dedicadu a sas prendas arkeològicas de Cràbas e a su Parcu arkeològigu naturale de su Sinis, cunfirmande s’interèssu forte internatzionale pro s’istòria e s’identidade de sa
Sardigna. S’initziativa, insertada in s’abbenimentu “Sardigna: s’istòria, sa trama” e fatta gràtzias a sa collaboratzione intre assòtzios culturales e
istitutziones, at rapresentadu una occasione importante de faveddu po bandire su patrimòniu sardu in fora de s’isula.

Sa serana at postu in lughe cantu siat importante contare sa Sardigna a foras de sos assettios regionales e natzionales, non solu comente logu turìsticu ma comente logu de tziviltades antigas, de iscobertas arkeològicas de importu internatzionale e de connottos culturales ancora arradigadas in manera funguda in su presente.

Po mesu de su contu de sos logos printzipales de su Sinis, dae Tharros a sa zura arkeològiga de Mont’e Prama, passande pro museos e logos chi
rappresentant s’iscrocca, su pùblicu danesu at pòtidu cumintzare unu viàzu ideale intre coladu e presente, cumprendinde su balore universale de unu
patrimòniu chi non apartenet solu a sa Sardigna ma a totu su cadinu de su Mediterràneu.

Accanta a s’arkeologia, logu meda est bistadu dedicadu fintzas a sas issidas artìstigas de oe, dae su tzinema a sas artes immaginativas fintzas a sa
mùsica, evidentziande comente sa cultura sarda non siat un’erèntzia cristallizzada in su tempus coladu ma una realidade bìva, capatze de si rennovare e faeddare cun su presente. Custu intrizu intre istòria e moda afortigat su nuntzu de una Sardigna chi cambiat, cabosa de sas raighinas suas e a su matessi tempus aberta a su mundu.

Abbenimentos comente custu dimustrant s’importu de sa cooperatzione intre istitutziones, assòtzios culturales in su fraigare caminos de balorizatzione cumpartzidos e chi durant. Leare sa cultura sarda a su forastigu cheret nàrrere difatis afortigare sos ligàmenes cun sas comunidades internatzionales, favoressere sa connoschèntzia pare-pare e dare unu contribbudu a una diplomàtzia culturael fundada subra su rispetu e s’iscàmbiu.

Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”