Chenàbura 10 de làmpadas Mimmo Lerede at chèrfiu festare s’eletzione sua a sa càrrigu de sìndigu de Tortolì cun una festa in sa pratza de s’hotel “S’abba de sa Murta”, unu istàulu antigu  tra Tortolì e Barì trasformadu dae s’architeto Mimmo Pisu in albergu de su sartu.

Gràtzias a s’agiudu de unos amigos espertos in su setore gastronòmicu, est istadu possìbile aparitzare una bella chena, in ue su nuscu de sa petza a arrustu at acumpangiadu sa festa cun prus de chimbechentos invitados. Espertos de coghina, coghineris de professione e finas coghineris improvisados ant cotu e segadu sa petza, mentres is giòvanos camereris ant provididu a nche portare su màndigu a is mesas.

Su sìndigu nou, Mimmo Lerede, invitadu a allegare dae is cumbidados a sa chena, nch’est pigadu a pitzu de un’imperartu e at saludadu is presentes presentende finas is membros de sa giunta sua chi pro chimbe annos ant a acumprire su programma polìticu pro Tortolì e Àrbatax. Su sìndigu at retzidu is complimentos e is augùrios de bonu traballu dae is amigos e finas dae is cuncurrentes polìticos de totu is partidos. A merie ant segadu e donadu sa turta, acumpangiada dae binu bonu in cantidade, mentras in su palcu si sunt esibidos cantantes e ballerinas chi at intratènnidu is òspites finas a note manna.

Carbònia, su Museo de su Carbone: unu viazu in sos tempos de sa memòria de su Sulcis de sas minas.

In su corizone de Carbònia, a intro de sa ‘idditzola de de Serbariu, b’at a dies de oe unu de sos museos pius de importu de sa Sardigna. Est su Museo de su Carbone, chi est dedicadu a s’istoria de sas minas. Est unu logu chi nos contat non solu s’istoria de cussu logu, ma fintzas sa vida de òmines e fèminas chi po annos e annos ant triballiadu in cussas minas.

Serbariu, inube si triballiaiat dae su 1937 a su 1964, fuit comente una funtana de abba semper bundante, inube sa zente si nche catzaiat su sìdiu de su tribàlliu. Est cussu su logu chi at batidu dinare meda a sa zona, ma puru energia manna a totu s’Itàlia. Su carbone de cussas minas, infatis, daiat tribàlliu a sas fàbricas, a sas tzentrales e a sas ferrovias, diveninde motore de modernizatzione industriale de totu sa natzione nostra.

Addaghi ant serradu sas minas, cussos logos pariat chi nos nche los depimus ismentigare, ca pariat chi non b’aperat abbarradu pius nudda. Invetze, b’ant fatu unu prozetu de recùperu e de valorizatzione manna, dande vida noa a totu cussos logos, chi sunt divènnidos unu museo chi, ancora a dies de oe, betat a pare sa memòria istòrica, sa didatica e sa capatzidade de divulgatzione.

Po chie andat a bìere custu museo, b’at paritzos zassos de visitare. B’est sa lampisteria, chi est su logu inube b’at una mostra chi est aberta totu s’annu e chi nos contat s’istòria de su carbone, de sa mina e de sos caragolos suos,ma puru de sa ‘idda de Carbònia, nàschida in su 1938 po retzire sas famìlias de sos triballiantes. Incue b’at unu muntone de làmpanas antigas chi si impreaiant in sas minas, ma b’at fintzas trastes e documentos, filmigheddos de sos tempos de tando fatos a sos triballiantes e puru intervistas fatas addaghi sa mina fuit zai serrada.

B’at puru fotografias meda de una bellesa rara. In custos caragolos e percolos chi nos permitint de atraessare sa mina, si podent bìere totu sos logos chi cada die sos minadores pupulaiant addaghi andaiant a triballiare. In sa sala Argani bi sunt poi totu sas màchinas chi permitiant su tribàlliu a tempos de tando.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22