Ritrovata la madre di Selvaggia Lucarelli. Prima l’appello: “Ha l’Alzheimer: aiutateci”
La madre della giornalista si trovava all'ospedale per una visita, ha lasciato l'edificio senza essere vista. In tarda mattinata è stata ritrovata.
«Mia mamma è in Abruzzo, a Vasto. Oggi pomeriggio alle 14,00 è andata all’ospedale del centro di Vasto perché si era fatta male a un gomito. L’hanno fasciata e lasciata in una stanza per fare una risonanza. Mio padre si è allontanato. Mia mamma non ha mai fatto quella risonanza e da quel momento è sparita. Soffre di Alzheimer, non si era mai persa». Questo l’annuncio sulla pagina Facebook della giornalista Selvaggia Lucarelli che aveva chiesto aiuto a chiunque avesse visto sua madre, ieri, allontanarsi dall’ospedale nel quale si era recata per una visita.
Oggi per fortuna la storia ha avuto un epilogo felice. È la stessa giornalista a raccontare il tutto: «Mia madre è stata ritrovata ora dall’elicottero dei vigili del fuoco, era nei pressi di Monteodorisio camminando nelle campagne. Sta bene. Grazie a tutti. In modo particolare ringrazio i sindaci di Vasto e Cupello, la polizia, il maggiore Consales dei carabinieri (e i carabinieri tutti), le squadre della protezione civile, i volontari delle squadre cinofile, l’assessore Silvio Paolucci, le persone che con le loro giuste segnalazioni hanno permesso di circoscrivere la zona delle ricerche, tutte le persone che hanno condiviso il post e soprattutto i vigili del fuoco credo del comando provinciale di Chieti che l’hanno trovata. (ringrazio Igor, il pilota! ) Dimentico senz’altro qualcuno, mi scuso, ma è stata una lunga notte».
“Crasa”, murale nou de Mauro Patta, dedicadu a sos chentenarjos
Cust’opera no est solu un’ onore a sos chentenarjos chi ant surcadu sa terra de custa comunidade, ma est un’ affirmassione de cunfiantza in su tempus benidore chi devet ancora ocrire.
Esterzili, unu burgu sardu pitticcu, si istantariat bragosu in s’urtima sua opera de arte murale, frimmada dae s’artista Mauro Patta. Cust’opera no est solu un’ onore a sos chentenarjos chi ant surcadu sa terra de custa comunidade, ma est un’ affirmassione de cunfiantza in su tempus benidore chi devet ancora ocrire.
In d’una simana inue su passadu paret essere s’unica ghia, custa opera imbidat a abbaidare addia, a abbrazzare su crasa cun isperantzia e determinu.
Su betzu, retrattu cun sa mirada a s’adde chi si isterret in daenanti a issu, no est un’ommine agganciadu a su passadu, ma unu custode de su tempus benidore. Sa mirada sua bragosa non si perdet in sos ammentos, ma si imbolat assa parte de sas ingendras noas, cun s’isperantzia de una menzus vida po s’amada bidda sua. Intro de issu s’incarnant sos valores trasmittidos in sos seculos, ma puru sa voluntade de los trasmittere a sas ingendras de su tempus benidore, in manera chi potant fraigare unu tempus benidore frorente supra sa base de unu passadu riccu de sabidoria e usantzias.
“Crasa”, gai s’intitulat custa pintura a friscu de 35 metros quadrados, testimonza de un’epoca chi abbaidat a daenanti, chentza ismentigare sas raighinas suas. Esterzili, in su 2024, si faghet interprete de una contassia chi andat addia de su presente, abbratzande su crasa cun cunfiantza e isperantzia. Cut’opera no est solu un’innu a sos chentenarjos chi l’ant precedida, ma est unu cumbidu a tottu sas ingendras chi ant a bennere, po contivizare su giardinu insoro de isperantzias e ambitziones, in manera chi su tempus benidore potat essere a s’artesa de su passadu gloriosu de custa comunidade.
In d’unu mundu semper pius globbalizzadu e incastradu, est de fundamentu contare a pedras lebadas e de su presente, sa vida longa sarda, chi at fattu divennere famada custa regione in tottu su mundu.
Po mesu de s’arte de oe e de sa tecnologia, podimos trasmittire a su mundu intreu, sa bellesa e sa ricchesa de sa cultura de una comunidade chi at sappidu resistire a sas proas de su tempus. Sos chentenarjos de Esterzili non sunt solu testimonzos de su passadu,, ma sunt puru luminosas ghias po su tempus benidore, mustrande chi sa sa vida longa no est solu una chistione de annos, ma de fortza, sapidoria e amore po sa terra insoro.
Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22
© RIPRODUZIONE RISERVATA