Pius de 500 personas ant partetzipadu in Ulassai, a sa cuvia de sa Prima Biennale de Arte de oe, dedicada a Maria Lai, unu accadessimentu chi at acciappadu s’attentzione de appassionados e critigos de arte, chi sunt arrivados dae tottu sa Sardigna e dae fora de s’Isula. Curada dae Gianni Murtas, azzudadu dae su comitadu iscintificu cun Antonello Carboni, Chiara Manca e Damiano Rossi, custa rassigna at presentadu operas de
i, artistas de sensibilidade istravanada, coberande sutzessu dae su primu momentu.

Sa cuvia est bistada in d’unu ambiente carrigu de emossione e afficcu. Sas operas presentes, ispiradas a sa vida e s’arte de Maria Lai, ant apparadu unu percursu de incantu po mesu de divressas limbas de espressione, mustrande sa vivesa e s’innovassione de s’arte de oe. Su seperu de dedicare custa prima edissione a Maria Lai,no est bistadu unu casu: est una figura conica de s’arte italiana, nodida po sas operas suas chi fundent su connottu e sa modernidade, artigianadu e ideas.

Su pubbricu at pottidu appretziare approntos, pinturas, istatuas, e proas chi iscumbattant temas caros meda a Lai, commente su ligonzu cun sa terra, sa memoria de tottus e su cambiu de s’omine cun sa natura. Sos artistas chi ant partetzipadu ant ischidu interpretare e curare custos temas cun sensibilidade e originalidade, creande unu negossiu bivu cun sos bisitadores.

S’accadessimentu at tentu appretziamentu dae su pubbricu e sa critica, chi ant laudadu sa calidade de sas operas espostas e s’ordiminzu perfettu. Sa prima Biennale de Arte de Oe, dedicada a Maria Lai, no est solu una tzelebratzione de s’arte, ma puru unu contribbudu a sa capatzidade de s’arte de unire sas personas e de apprettare  consideros fungudos meda. Sos ordimizzadores sunt gia tribagliande po garantire chi sas edissiones chi si ant a faghere in su tempus benidore sigant a creschere in calidade.

Su sutzessu de custa cuvia est unu signale positivu importante meda po su tempus benidore de s’arte de oe in Sardigna e Italia, mustrande chi abbenimentos de calidade arta, podent attirare pubbricu mannu e disvariadu, favorressinde sa cultura e su cambiamentu artisticu. Sa Biennale at postu bases fortes po divennere un’appuntamentu chi non si podet perdere capatze de arricchire sa bista culturale e de apparare opportunidades novas a sos artistas novos.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22

Su bistire de sos Mamutzones: identidade e misteriu de sa Barbàgia

Su bistire de sos Mamutzones est unu de sos sìmbulos prus antigos e reconnoschìbiles de sa Sardigna de su connottu, unu bistire chi arregat seculos de istòria, ritos e signifficu. Ligadu a su carrasegare de Mamujada, in su coro de sa Barbàgia, est una de sas espressiones prus cadrias e misteriosas de sa cultura sarda.

Su bistire est fattu de pedde de berbeghe niedda, caratza de linna iscura e sonàzzos ghettados in sas palas. D’onzi elementu tenet unu balore simbòlicu pretzisu: sa pedde ammentat su ligàmene cun sa natura e su mundu pastorale, sa caratza mustrat sa cara àrcaica de s’òmine chi si trasformat in ispìritu, mentres chi sos sonàzzos batent, cun su ritmu fundudu insoro, una boghe antiga chi sonat in sos carruzzos de sa bidda.

Su pesu de su costumene podet passare sos 30 kilos, pro neghe de sos sonàzzos mannos de brunzu fìssados in d’una istrutura de coriu. Si lu pònnere recherret fortza fisica, ma fintzas cuntzentratzione e rispetu pro su connottu. Su movimentu de sos Mamutzones est lentu e cadentzadu, acumpanzadu dae sos Issohadores, friguras bestidas de biancu e ruju chi los ghìant e los inghìriant in sa protzessione.

S’orìgine de custa mascara est cuada dae su misteriu. Carchi istudiosu dda ligat a ritos de fertilitade o de passàgiu intre sas istajones, àteros a tzerimònias de amparu e purificatzione. In donzi casu, su bistire de sos Mamutzones sighit a rapresentare una forma de memòria coletiva, unu connottu bivu chi aunid sa comunidade e affaschinat bisitadores dae totu su mundu.

Oe su bistire est custòidu e tramandadu cun orgòlliu, sìmbulu de identidade, resistèntzia e apartenèntzia. Si lu pònnere no est unu gestu folclorìsticu simple, ma un’atu de continuitade cun su tempus coladu, una manera pro ammentare chi sa Sardigna prus autèntica bivet ancora, in su sonu de sos sonàzzos e in su passu lentu de sos Mamutzones in soro.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”