A 107 annos at superadu bene un’operatzione de apretu dèvidu a un’oclusione de s’istentina. Est s’istòria de mannoi Giovanni, nàschidu in su 1915, assistidu dae s’iscuadra de Chirurgia de s’ispidale Don Tonino Bello de Molfetta, dirìgida dae su dotore Stefano Camporeale.

Prima s’arribu a su Prontu Sucursu a Corato, tzitade de residèntzia, acanta sunt istadas esecutadas sas valutatziones clìnicu-istrumentales preliminares chi ant cunfirmadu sa diàgnosi de ostrutzione mecànica de s’istentina, posca sa protzedura de trasferimentu in s’Ispidale de Molfetta, pro sa possibilidade cuncreta de dèvere intervènnere in manera chirùrgica cun apretu. In mesu, a agravare galu de prus sos arriscos elevados meda pro su malàidu, s’est agiunta sa positividade sua a su Covid-19.

“Nointames s’arriscu artu cardiològicu e anestesiològicu, – ispiegat su dotore Camporeale – sas cunditziones clìnicas e sa prus chi cuncreta possibilidade de evolutzione pegiorativa cun agravamentu de sa prògnosi, no ant lassadu alternativas terapèuticas bàlidas a s’iscuadra operatòria, chi duncas detzìdidu pro su tratamentu chirùrgicu de apretu. S’interventu est comintzadu a tardu sero, a sas 22,15, e est istadu portadu a in antis bene dae sos dotores Pomarico e Sciannamea chi, in pagu tempus, ant risòlvidu s’ostrutzione mecànica pegiorada dae aderèntzias peritonealis de s’istentina. Fundamentale – contina Camporeale – est istadu su suportu de s’iscuadra anestesiològica dirìgida dae sa dottoressa Gadaleta, cun sa presèntzia in su campu de sas dotoras Arangiolu e Sorrentino e de totu su personale infermierìsticu e ausiliàriu de sala operatòria”.

“Su malàidu – at naradu su dotore Camporeale – at concruidu in modu favorèvole sa prima fase de s’iter terapèuticu. Bastat a pessare chi cale si siat interventu, mescamente de chirurgia majore e ancora prus in raros casos comente a custu tratadu, cumportat  arriscos agiuntivos respetu a un’interventu programadu e cun apreparatzione preliminare deguada. In particulare, posca, sussistiat unu fatore de arriscu non tzertu comunu comente s’edade ultratzentenària de su malàidu». «Ma s’atu pretamente chirùrgicu no est, in custos casos, s’ùnicu ostàculu de superare – at sighidu su chirurgu – essende cussa postoperatoria sa fase prus delicada”.

Fintzas su percursu sutzessivu, duncas, pro mannoi Giovanni s’est riveladu prenu dificultade. Comente si siat at afrontadu e superadu graves complicatziones cardiològicas e renales, tratadas e risòlvidas cun s’ausìliu de sos cardiòlogos e nefròlogos de s’Ispidale molfetesu, finas a sa ripresa definitiva de sas funtziones cognitivas e de unu livellu de autonomia sufitziente, chi at permìtidu de firmare sas dimissiones de su betziteddu e de colare sa cunvalescièntzia in domo sua.

 “Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Su bistire de sos Mamutzones: identidade e misteriu de sa Barbàgia

Su bistire de sos Mamutzones est unu de sos sìmbulos prus antigos e reconnoschìbiles de sa Sardigna de su connottu, unu bistire chi arregat seculos de istòria, ritos e signifficu. Ligadu a su carrasegare de Mamujada, in su coro de sa Barbàgia, est una de sas espressiones prus cadrias e misteriosas de sa cultura sarda.

Su bistire est fattu de pedde de berbeghe niedda, caratza de linna iscura e sonàzzos ghettados in sas palas. D’onzi elementu tenet unu balore simbòlicu pretzisu: sa pedde ammentat su ligàmene cun sa natura e su mundu pastorale, sa caratza mustrat sa cara àrcaica de s’òmine chi si trasformat in ispìritu, mentres chi sos sonàzzos batent, cun su ritmu fundudu insoro, una boghe antiga chi sonat in sos carruzzos de sa bidda.

Su pesu de su costumene podet passare sos 30 kilos, pro neghe de sos sonàzzos mannos de brunzu fìssados in d’una istrutura de coriu. Si lu pònnere recherret fortza fisica, ma fintzas cuntzentratzione e rispetu pro su connottu. Su movimentu de sos Mamutzones est lentu e cadentzadu, acumpanzadu dae sos Issohadores, friguras bestidas de biancu e ruju chi los ghìant e los inghìriant in sa protzessione.

S’orìgine de custa mascara est cuada dae su misteriu. Carchi istudiosu dda ligat a ritos de fertilitade o de passàgiu intre sas istajones, àteros a tzerimònias de amparu e purificatzione. In donzi casu, su bistire de sos Mamutzones sighit a rapresentare una forma de memòria coletiva, unu connottu bivu chi aunid sa comunidade e affaschinat bisitadores dae totu su mundu.

Oe su bistire est custòidu e tramandadu cun orgòlliu, sìmbulu de identidade, resistèntzia e apartenèntzia. Si lu pònnere no est unu gestu folclorìsticu simple, ma un’atu de continuitade cun su tempus coladu, una manera pro ammentare chi sa Sardigna prus autèntica bivet ancora, in su sonu de sos sonàzzos e in su passu lentu de sos Mamutzones in soro.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”