Unu càntigu de isperu e de cumpartzimentu de sos sentidos prus fungudos, sos chi si proant cando si printzìpiat unu percursu difìtzile, cun s’isperàntzia chi sa vida a pustis ti potzat dare satisfatziones galu prus mannas. S’intìtulat “Buen Camino!” e est su sìngulu nou de Claudia Aru, chi dae oe est in lìnia in su canale Youtube de sa cantautora de Biddacidru.

Unu petzu ispiradu a su Caminu de Santiago de Compostela, chi sa cantante at fatu pro 400 km in degheoto dies intre  su mese de santugaine e santandria de su coladu annu, dae Leon a Finisterre.

Sa cantzone leat su tìtulu dae s’augùriu chi totu sos pellegrinos si faghent durante su percursu. Sa mùsica est de Claudia Aru, chi at iscritu su testu in ispagnolu paris cun Sen Barragan, una giòvana messicana cumpàngia sua de aventura.

“Apo seberadu custa limba ca a issa so ligada meda, sende chi apo bìvidu tres annos in Bartzellona, e posca ca sas sonos suos mi pariant prus dèchidos pro contare custa esperièntzia”, at naradu Aru.

Interpretadu a su pianoforte dae Simone Sassu, “Buen Camino!” est istadu registradu e adatadu in biu dae Pietro Medda in su BFlat de Casteddu. “Su petzu est nàschidu a su pianoforte,  ma deretu mi nde so abigiada chi custu istrumentu garantiat a solu un’acumpangiamentu perfetu pro su chi cheria espressare, ca in sa simpridade sua cunsentit de fàghere essire a campu su messàgiu de sa cantzone in manera prus autèntica”, at ispiegadu sa cantautora.

Su vìdeu de su petzu imbetzes regollit e proponet unu montàgiu de ripresas fatas durante su Caminu, cun paesàgios e sas caras de sas persones de totu su mundu chi Claudia Aru at addobiadu durante s’esperièntzia sua.

“Su caminu est una genia de cramada, chi arribbat in unu momentu particulare de sa vida de totus”, at sighidu a contare s’artista. “In manera metafòrica, tenia bisòngiu de mòrrere pro torrare a nàschere e a pro mesu de su dolore fìsicu so resèssida a curare unu dolore emotivu. Fintzas sa terapia de su caminu m’at giuadu”.

“Immoe su bisòngiu de cumpartzire custa cantzone in custu momentu istòricu bolet èssere un’invitu a non pèrdere mai s’isperàntzia e sa gana de torrare a comintzare ca, comente inditat su Caminu de Santiago, semus totus pellegrinos e esistet semper unu modu pro superare sas dificultades nostras”, at concruidu Claudia Aru.

“Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022”

Sardigna e Corsica: duas ìsulas sorres unidas dae s’istòria, sa natura e s’identidade

Divididas dae solu dòighi chilòmetros de mare, Sardigna e Corsica cumpartzint meda de prus de una parte de Mediterràneu. Custas duas ìsulas mannas , una italiana e s’àtera frantzesa, sunt ligadas dae raighinas antigas, paesàgios chi si assimizant e una identidade culturale forte chi affundat sas orìgines suas in unu passadu cumune.

In su cursu de sos sèculos, Sardigna e Corsica ant cumpartzidu eventos polìticos e dominatziones chi si assimizaiant. Ambas duas fiant bistadas
populadas dae nuràgicos e torreanos – tziviltades megalìticas chi ant fraigadu turres de pedra cun funtziones de defensa e de credu – e chi pustis ant connotu sa presentzia de sos Fenìtzios, de sos Romanos e de sos Pisanos.

Dae su puntu paesagìsticu, sas duas ìsulas s’assimìzant in manera ispantosa. Ambas duas oferint montes agrestes, costeras taghientes, buscos de elighes e suerzu, playas biancas e unu mare cristallinu. Sas Buccas de Bonifàtziu, bratzu de mare istrintu chi ddas dividit, est una de sas zuras marinas prus faschinosas e bentosas de su Mediterràneu, riccas de biodiversidade e amparada dae riservas naturales in ambas duas costeras.

Fintzas in sa cultura, sas affinitades sunt importantes. Sas duas ìsulas mantènent traditziones linguìsticas e populares fortes: su corsu e su sardu apartènent a sa matessi famìllia linguìstica romàntzia e presentant assimigliantzias in sa fònetica e su lessicu sorprendentes . Sa mùsica populare e sos cantos polifònicos testimònziant custu lìgamine, gai comente sas festas religiosas, sos costùmenes traditzionales e s’artesanadu, in ue su lignu, sa suerzu e sos tessidos sunt protagonistas cumunes.

Sos sardos e sos còrsos cumpartzint fintzas una trassa carateriale chi si reconoschet: orgòlliu, atzàpu a sa terra propria e ispìritu indipendente. Ambas duas populatziones tenent una istòria de resistèntzia culturale e de defensa longa de s’autonomia insoro, medas bortas in cuntierra cun sas autoridades tzentrales.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”