No est unu chi timet a nàrrere su chi pensat Roberto Marino Marceddu, su sìndigu de Gàiru chi pro mèdiu de una lìtera iscrita su 3 de martzu 2013, nùmeru de protocollu 1103, pagas dies faghet at imbiadu sa rechesta de atzessu a is Atos de sa Provìntzia de s’Ogiastra, pro more de bìere e cales sunt istadas is ispesas fatas dae is Consigieris Provintziales e finas s’òpera issoro. Sa lìtera, indiritzada a su Segretàriu Generale, a su Presidente de sa Provìntzia Bruno Pilia, a is Responsàbiles de su Servìtziu Amministrativu e de su Servìtziu Finantziàriu, cunforma a su chi est iscritu in s’artìculu 3 de su D.L. 174/2012 in tema de afortiamentu de is controllos in matèria de Entes Locales, est unu cumbidu craru a sa Provìntzia a currispòndere, intro deghe dies, a su chi narat sa norma subranumenada, a tales chi bèngiat fatu unu averiguamentu a pitzu de is gastos de s’ente provintziale. Tocat a subènnere- at naradu su Sìndigu de Gàiru – ca sa publicatzione de is datos de is EE. LL. cun una populatzione prus manna de 15.000 abitantes (comente difatis est sa Provìntzia Ogiastra) est unu òbligu fissadu dae sa lege e duncas, sa Provìntzia diat a dèvere disciplinare, comente finas a immoe no at galu fatu, is modalidades de trasparèntzia e publitzidade de s’istadu patrimoniale de is titulares de is càrrigas pùblicas eletivas!”. Duncas, a in antis de totu benit sa “trasparèntzia”. At a èssere forsis pròpiu pro custa resone chi su primu tzitadinu de sa bidda de sa Badde de su Pardu, leende esempru dae su sìndigu de Parma Federico Pizzarotti, at detzisu de pònnere in Facebook s’istipèndiu suo de sìndigu, est a nàrrere 465 èuros a su mese.

Gràtzia Deledda: su Nobel pro sa Literadura de su 10 de Nadale 1926

Propriu su 10 de nadale 1926, Gràtzia Deledda retziat su Prèmiu Nobel pro sa Literadura, bintrande in s’istòria comente sa prima fèmina italiana a alcansare custu reconnoschimentu de grandesa e comente una de sas boghes prus importantes de sa narrativa italiana de su Noighentos. Nàschida in Nùgoro su 27 de cabudanni 1871, Deledda at dedicadu sa vida sua a contare sa Sardigna, sa terra sua de nàschida, cun su connottu suo, sas
‘ bistas abrias e sas mudas de sa zente sua.

In sos romanzos suos cumparit ì cun fortza su ligàmene intre s’òmine e sa terra, intre su destinu personale e sas règulas morales de una sotziedade a bortas tosta e severa, in ube sas allegrias e sos patimentos s’intritzant in unu contu reale e umanu meda. S’iscritura de Deledda, simple ma cadria, aunit su realismu verista a unaintrospezione psicologica funguda, resessinde a revertire sas mudas locales in istòrias universales.

Òperas comente Elias Portolu, Cannas a su bentu e Sa mama non si alindant a contare sa vida sarda, ma iscoberint temas universales comente sa poberesa, su cunflitu morale, s’amore, sa zustìssia e sa chirca de sa redenzione. Sa giuria de su Nobel at apretziadu in manera particulare custa capatzidade de fàghere universale una realidade gai abbarbada in s’iscrocca, reconnoschinde a Deledda unu talentu capatze de faeddare a su coro de totus sos lettores, addia de su tempus e de su logu.

S’assignadura de su Prèmiu Nobel at rapresentadu non solu unu triunfu personale pro s’iscritora, ma fintzas unu mamentu de braga manna pro sa cultura italiana, in unu tempus in ube sas fèminas fadigaiant ancora a retzire reconnoschimentos internatzionales in su campu de sa literadura.

S’esèmpiu suo at abertu su caminu a sas ingendras benidoras de iscritoras italianas, mustrande chi istòrias arrighinadas in manera funguda in sa terra insoro pòdiant tènnere balore e attumbentzia universale. Ancora oe, Gràtzia Deledda abbarrat unu puntu de relata de sa narrativa italiana de su Noighentos, capatze de contare cun delicadesa e intensidade siat sa Sardigna siat s’ànimu umanu in sa cumplessidade sua.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”