Totus dd’ischimus: pro more de s’annùntziu de su Ministèriu de sa Sanidade chi òbligat sa serrada de totu is repartos chi non lompent a su mancu a 500 nàschidas a s’annu, su repartu de ostetrìcia de  s’ispidale de Lanusè arriscat de èssere serradu. Difatis medas mamas ogiastrina, sèberant de andare a fàghere partu a Nùgoro o a Casteddu. In custa situatzione mala de duda e de intzertesa, sa Asl nùmeru 4 at detzìdidu de no abarrare cun is bratzos in rughe ma de fàghere calicuna cosa pro megiorare e afortiare is servìtzios in favore de is mamas chi sèberant de fàghere nàschere is fìgios issoro in s’ispidale de Lanusè. Si totu andat segundu is pianos, tra su 2013 e su 2015, in su Repartu de ostretìcia ddoe ant a èssere unu muntone de novidades, gràtzias a atretzaduras de ùrtima generatzione chi ant a fàghere a manera chi is fèminas in càrrigu agenu potzant partorire cun comodidade, sena imbestu e  cun prus pagos tràumas. Is partorgianas, difatis, ant a pòdere fàghere nàschere is crios issoro a camba o in sa dòtzia a idromassàgiu, in un’ambiente sulenu e cun totu is cunfortos. Comente at naradu Francesco Pintus, diretore generale de sa Asl 4 “Su percursu maternidade est una de is punnas printzipales postas a su primu puntu de su documentu programmàticu de s’Azienda pro su triènniu 2013 – 2015, paris cun su servìtziu de “partu sena dolos” e su afortigamentu de s’assistèntzia a is panas”. In pagos faeddos, a bisu de sa Asl de Lanusè , s’aumentu e su megioru de s’oferta at a portare a una crèschida de is nàschidas in s’ispidale ogistrinu. Is ideas sunt bonas e de balore, ma podet èssere chi su caminu siat galu longu: s’ùrtima paràula dda tenet s’Assessore regionale a sa Sanidade Simona De Francisci. “Sa chistione de sa s’ sa organizatzione  noa de is puntos de naschimentu   at a èssere unu de is temas de sa cunferèntzia Istadu-Regione, at ispiegadu s’Assessore- Bos ammento chi su lìmite postu dae su Ministèriu de sa Salude est de milli partos a s’annu, e non 500. Su lìmite mìnimu de 500 nàschidas est ammìtidu francu in presèntzia de cunditziones particulares e de discumbènios graves .”

Sa Grutta de sa Pipera de Casteddu, intre istoria e paristoria.

A pagos passos dae su tzentru de Casteddu, accanta a sa carrela chi che leat a su campusantu de Tuvixeddu, si agattat unu de sos monumentos pius ammaghiantes e prenos de misteru de sa tzittade:sa Grutta de sa Pipera. Est unu sepurcu romanu iscavadu in sa rocca, de su I° seculu d.C., divennidu tzelebre no solu po sa bellesa architettonica sua ma fintzas po sa paristoria chi lu inghiriat.

Sa tumba fuit bistada fatta fraigare dae Lucio Cassio Filippo, nobile romanu chi arribaiat dae Cartagine, po sa muzzere Atilia Pomptilla, morta in Casteddu in su mentres de su disterru de su maridu. Sas iscrissiones intro de su sepurcu contant un’istoria de amore e devossione: secundu su connottu, Pomptilla diat aere donadu sa vida sua a sos deus po sarbare cussa de su maridu, chi si fuit ismalaidadu in su mentres chi fuit in Sardigna. Ma su chi rendet sa Grutta ancora pius enimmatica est sa presentzia, isculpida in sa fatzada, de duos terpentes imboligados.

Dae inoghe naschet su nomene “Grutta de sa Pipera”. In su tempus, a inghiriu de cussas friguras sun bennidos a pizu paritzos contos populares. Bi est chie at interpretadu sos terpentes comente conas de eternidade e protessione de s’anima de sos mortos, atteros bi ant bidu unu zubilu a sos cultos de s’antiga Roma o unu signu magicu capatze de che istesiare sos ispiritos malos.

Oe sa Grutta de sa Pipera est unu de sos logos archeologicos pius bisitados de Casteddu e sighit a esercitare un’ammaju forte supra sos bisitadores. S’aera sua suspesa intre contu e istoria, s’amore eternu chi ligat Pomptilla e Lucio Cassio Filippo e s’aria de misteru de duos terpentes isculpidos in sa pedra faghent de custu logu una cona de sa tzittade, capatze de contare no solu unu picculu de s’istoria romana sua ma fintzas sa fortza chi non morit de sas paristorias chi resistint a su tempus.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22