At a èssere presentadu sàbadu 19 de ghennàrgiu 2013 in Irbono su libru “Su Carronovali. Chirca subra de su carnovale antigu de Irbono”, òpera chi est su resurtadu de una indaga fata dae su Sòtziu Culturale S’imbentu in collaboratzione cun sa Biblioteca Comunale “Giaunni Usai”. Gràtzias a unu traballu de chirca e de iscumbata, su libru bogat a campu totu is ritos de su carrasegare, torrende a costruire is tzerimoniales e is carotes tìpicos de sa traditzione irbonesa. S’Ursu, sa Filongiana, su Sonaxau, s’Orruinosu e finas su Maimone, torrant a nàschere in is primos follos de su libru, gràtzias a is testimonias de is betzos chi ant bìvidu in is annos chi su carrasegare beniat galu festadu a sa manera antiga. Sa segunda parte de su libru, imbetzes, allegat mestamente de su significadu e de su simbulismu de sa festa, sestende unu legàmene cun is àteras manifestatziones carnevalescas sardas e non solu. A sa presentada ant a leare parte, in prus de is responsàbiles de su Sòciu S’imbentu, peri su Sìndigu e s’Assessore de sa Cultura de Irbono, su Presidente de sa Provìntzia de s’Ogiastra e, comente relatores, s’iscritore Giùliu Cèsari Mameli e su professore Gianfrancu Brandas. Su libru est istadu fatu cun su contributu de s’Assessoradu de sa Pùblica Istrutzione, Cultura e Isport de sa Provìntzia de s’Ogisatra (Lege Regionale 26/1997) e de sa Comuna de Irbono.

Sardigna e Corsica: duas ìsulas sorres unidas dae s’istòria, sa natura e s’identidade

Divididas dae solu dòighi chilòmetros de mare, Sardigna e Corsica cumpartzint meda de prus de una parte de Mediterràneu. Custas duas ìsulas mannas , una italiana e s’àtera frantzesa, sunt ligadas dae raighinas antigas, paesàgios chi si assimizant e una identidade culturale forte chi affundat sas orìgines suas in unu passadu cumune.

In su cursu de sos sèculos, Sardigna e Corsica ant cumpartzidu eventos polìticos e dominatziones chi si assimizaiant. Ambas duas fiant bistadas
populadas dae nuràgicos e torreanos – tziviltades megalìticas chi ant fraigadu turres de pedra cun funtziones de defensa e de credu – e chi pustis ant connotu sa presentzia de sos Fenìtzios, de sos Romanos e de sos Pisanos.

Dae su puntu paesagìsticu, sas duas ìsulas s’assimìzant in manera ispantosa. Ambas duas oferint montes agrestes, costeras taghientes, buscos de elighes e suerzu, playas biancas e unu mare cristallinu. Sas Buccas de Bonifàtziu, bratzu de mare istrintu chi ddas dividit, est una de sas zuras marinas prus faschinosas e bentosas de su Mediterràneu, riccas de biodiversidade e amparada dae riservas naturales in ambas duas costeras.

Fintzas in sa cultura, sas affinitades sunt importantes. Sas duas ìsulas mantènent traditziones linguìsticas e populares fortes: su corsu e su sardu apartènent a sa matessi famìllia linguìstica romàntzia e presentant assimigliantzias in sa fònetica e su lessicu sorprendentes . Sa mùsica populare e sos cantos polifònicos testimònziant custu lìgamine, gai comente sas festas religiosas, sos costùmenes traditzionales e s’artesanadu, in ue su lignu, sa suerzu e sos tessidos sunt protagonistas cumunes.

Sos sardos e sos còrsos cumpartzint fintzas una trassa carateriale chi si reconoschet: orgòlliu, atzàpu a sa terra propria e ispìritu indipendente. Ambas duas populatziones tenent una istòria de resistèntzia culturale e de defensa longa de s’autonomia insoro, medas bortas in cuntierra cun sas autoridades tzentrales.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”