Chenàbura 10 de làmpadas Mimmo Lerede at chèrfiu festare s’eletzione sua a sa càrrigu de sìndigu de Tortolì cun una festa in sa pratza de s’hotel “S’abba de sa Murta”, unu istàulu antigu  tra Tortolì e Barì trasformadu dae s’architeto Mimmo Pisu in albergu de su sartu.

Gràtzias a s’agiudu de unos amigos espertos in su setore gastronòmicu, est istadu possìbile aparitzare una bella chena, in ue su nuscu de sa petza a arrustu at acumpangiadu sa festa cun prus de chimbechentos invitados. Espertos de coghina, coghineris de professione e finas coghineris improvisados ant cotu e segadu sa petza, mentres is giòvanos camereris ant provididu a nche portare su màndigu a is mesas.

Su sìndigu nou, Mimmo Lerede, invitadu a allegare dae is cumbidados a sa chena, nch’est pigadu a pitzu de un’imperartu e at saludadu is presentes presentende finas is membros de sa giunta sua chi pro chimbe annos ant a acumprire su programma polìticu pro Tortolì e Àrbatax. Su sìndigu at retzidu is complimentos e is augùrios de bonu traballu dae is amigos e finas dae is cuncurrentes polìticos de totu is partidos. A merie ant segadu e donadu sa turta, acumpangiada dae binu bonu in cantidade, mentras in su palcu si sunt esibidos cantantes e ballerinas chi at intratènnidu is òspites finas a note manna.

Pink Floyd: mesu seculu e “Wish you were here” torrat a dominare sas classificas.

A chimbant’annos dae sa bessida sua originale de su 1975, Wish You Were Here” torrat a conchistare su bruncu de sas classificas italianas, cunfirmandesi commente unu de sos album prus conicos e influentes de s’istoria de su rock. Sa torrada a su primu postu arribat gratzias a una ristampa ispetziale po sos chimbant’annos, curada in manera particulare.

Custu modellu at attiradu s’interessiu de sos collessionistas, appassionados e ingendras novas de ascurtadores, mustrande comente un’album istoricu potat sighire a ingendrare galabera e interessiu a distantzia de casi mesu seculu.

Su sutzessu de s’album non si allindat solu a sa classifica generale, ma dominat puru sas classificas de sos discos, in manera particulare po viniles e CD de collessione, signu chi sa musica de sos Pink Floyd sighit a essere appretziada non solu comente esperientzia digitale, ma comente oggettu reale e de cultu. S’ammaju de s’album est ligadu non solu a sa calidade musicale e a sos testos fungudos, ma fintzas a sa simana in sa cale est bistadu ingendradu,periodu in su cale sa band britannica fuit iscumbattande fronteras novas sonoras e ideales, produinde un’opera chi ancora oe torrat a sonare po s’intensidade emotiva sua e po sa perfessione artistica de sos sonos.

Sa torrada a bogare a campu tzelebrativa de s’album at puru intzidiu dibattidos e analisis intre criticos e appassionados, meda de sos cales evidentziant comente su seperu de incluidire bootleg e materiales mai pubbricados permittat de cumprendere menzus su protzessu creativu de sa band e de bintrare in cuntattu cun sa musica in d’una manera prus funguda.

S’attentzione de sos media e su sutzessu cummerciale de s’album mustrant chi sa musica istorica podet ancora fittare in su mercadu de oe, faghinde de ponte intre su passadu e presente, intre nostalgigos e iscurtadores novos.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025 L.R. 22/2018, art. 22