A pustis de àere ammajadu su pùblicu de su Cafè Literàriu de Àrbatax, Gian Giacomo Pisu lompet cun is chircas suas a Biddamanna Strisàili. Difatis, domìniga 13 de mau, in sa sala de is cunferèntzias de s’Hotel Orlando (in su Boscu de Santa Bàrbara), su presidente de s’Acadèmia de is Nuraghes at a acumpangiare a is presentes in unu biàgiu in su mundu de is sìmbulos e de s’esoterismu, a s’iscuberta de is segretos meledosos e trasseris de su pòpulu sardu antigu. S’at a allegare de sa flota Shardana (is sardos fiant unu pòpulu de navigadores?), de ritos arcàicos ligados a su cultu de s’abba, de is connoschèntzias astronòmicas de is antepassados nostros e massimamente de su linguàgiu universale. Custu, segundu Pisu, diat a dèpere èssere tentu in grandu cunsideru finas oe: difatis nos diat a agiudare a torrare a pigare cuntatu cun s’identidade nostra e a donare su valore chi mèritat a s’eredidade chi nos ant lassadu is antigos. De importu mannu at a èssere su cunfrontu tra su shamanèsimu e s’esoterismu de is sardos cun cussos de s’Oriente Estremu. Difatis, paris a Gian Giacomo Pisu, b’at a èssere peri Jo Azer, fisioterapista ayurvedicu e famadu shamanu e asceta orientale. Sa cunferèntzia est aberta a chie si siat dae is 18.00. Non mancades: at a èssere unu domìnigu aciseri e prenu de contenutos de valore.

Garibaldi in Caprera: su coro sardu de s’Eroe de sos Duos Mundos.

Zuseppe Garibaldi, connoschidu comente s’Eroe de so Duos Mundos, est bistadu un’omine chi at rugadu paeses e terras firmas in d’una sumana in sa cale biazare fuit un’impresa tosta, fatta de naves a bela, caminos longos e iscroccas a s’ispissu inimigas.

At cumbattadu battallas sumanales in Sud America e in Europa, at ghiadu revolussiones, e su nomene suo at intronadu in tottu su mundu comente cona de libertade e corazu. Eppuru, pustis de una vida  bivida semper in assione, at seperadu de si ritirare in d’unu logu attesu e mudu, s’isula de Caprera, in Sardigna.

Unu seperu chi diat podere apparrere aggiocante, po un’omine abesadu a sos cramores de s’istoria. E imbetzes, cussa terra abria e agreste fuit po Garibaldi unu furriadorzu de s’anima, un’angulu de su Mediterraneu inube podere bivere in armudiu cun sa nadura, tribagliare sa terra e accattare sa paghe. Ma pro itte propriu in Caprera? Itte aiat corpadu in manera gai funguda un’omine comente a issu e l’ispinghere a bi ponnere raighinas?

Pustis de sas suas abbenturas americanas e unu pagu de tempus passadu in Nizza, tzittade in sa cale fit naschidu, Garibaldi si fuit imbarcadu supra unu bastimentu pitticcu giammadu “Iscumbattadore”, navigande in su Mediterraneu. E d’est bistadu propriu in su mentres de unu de custos biazos chi, po more de sas currentes e de sos bentos, fuit arribadu po casu in sas Buccas de Bonifacio. Inoghe aiat acciappidu amparu in su ballumene de isulas de sa Madalena, e d’est bistadu in cuss’occasione chi aiat bidu po sa prima borta Caprera. Un’addobiu fortzis abbennidu po casu, ma chi si fuit revertidu in amore a prima bista.

Fuit su 1856 cando, cun sos acchittos accuccurados e un’eredidade pitticca, aiat comporadu una parte de s’isula. Carchi amigu li aiat indittadu logos pius de grandesa, comente Cabu Testa o su Gulfu de Arzachena, ma Garibaldi no aiat tentu dudas: cheriat Caprera. Fuit incumintzadu gai su fraigu de sa domo coloniale sua, oe revertida in su Museu Naztionale Zuseppe Garibaldi, e aiat apporridu una vida fatta de laurantza, pesadura, iscrittura e reflessione.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2024-2025. LR 22/2018, art. 22