Semus acostumados a is ispantos de is Iscòglius Orrùbius in duas versiones diferentes: cussa de s’istade e  cussa de s’ierru. In s’istade is pedras rujas de Àrbatax òspitant unu muntone de cuntzertos e de esibitziones musicales; in s’ierru, a dolumannu, diventant su logu preferidu dae is automobilistas e malepigados chi ddu impreant comente parchègiu.

In fines però est lòmpidu su momentu de torrare a donare a is Iscòglius Orrùbius s’importu chi meressent assotziende∙ddos a cuntzetos comente s’isport o s’ispàssiu. Totu custu est giai realidade, difatis dae su 26 de làmpadas a su 1 de argiolas sa tzitade de Tortolì at a ospitare, pròpiu in su pratzale a dae in antis de is pedras rùjas, sa “World Cup Olympic Qualification de Beach Volley”, est a narre is “Calificatziones a su Campionadu Mundiale de Pallavolo de Plàia”.

 Is mègius atletas de 24 natziones s’ant a isfidare finas a s’ùrtima ischiatzada in is campos de giogu chi ant a èssere aparitzados in sa pratza isterrada de is Iscòglius Orrùbius (duos pro si caentare e unu pro giogare is partidas). Custu eventu at a èssere sighidu dae prus de chentu televisiones de totu su mundu, tra is cales ddoe at a èssere finas Rai Sport chi at a trasmìtere in dereta is partidas de prus importu de sa cumpetitzione. Is iscuadras prus fortes (siat de mascros, siat de fèminas) s’ant a balangiare unu postu seguru pro is Olimpìades de Londra 2012. Si pensat chi at a èssere un’acontessimentu chi non s’est bidu mai in Sardigna, chi at a fàghere connòschere a Tortolì  a una meca de gente. Una bona noa pro s’economia e pro su turismu de sa tzitade nostra, chi dae meda tempus isetaiat un’ocasione che a custa pro torrare in transa a pustis de annos e annos de crisi.

 S’organizatzione de sa manifestatzione isportiva est istada possìbile gràtzias a s’agiudu de sa Regione Sardigna, de sa Provìntza Ogiastra, de sa Comuna de Tortolì e de sa FIPAV Sardigna, ghiada dae Vincenzo Ammendola, chi s’est impignadu finas a s’ùrtimu pro pòdere batire is campiones de sa pallavolo de totu su mundu a Tortolì. Torramus gràtzias a isse e a s’iscuadra sua e ddi faghimus unu muntone de cumplimentos. Is gradones cun is cadiras sunt giai prontos pro acollire totus is ispetadore chi ant a bòllere sighire custu eventu de prima classe. Finas is tzitadinos ant a èssere interessados: ddoe at a èssere, difatis, unu cuncursu dedicadu a is istudiantes chi ant a dèpere imbentare una “mascotte” pro s’eventu. Is particulares de sa manifestatzione isportiva ant a èssere presentados a manera ufitziale pro sa metade de freàrgiu in sa Bursa Internatzionale de su Turismu in presèntzia de is autoridades e de is organizadores. Nos abarrat de chircare de nos buscare unu de is 2000 postos in is ispaltos chi ant a èssere collocados a dae in anti de is campos de giogu! Tando, bonu ispàssiu a totus!

S’Alighera, affaccada in sa costa nord-otzidentale de sa Sardigna, est una de sas tzittades prus ammaghiantes de s’ìsula, in ue s’istòria agatat su mare e sa cultura catalana e s’ammisturat cun su connottu sardu.

Ammus pensadu de signalare chimbe esperièntzias de bìvere in custa tzittade ispetziale meda. Sa prima cosa de fàghere est de si pèrdere in su tzentru istòricu: un’intrezu de carruzos in pedra, bastiones e pratzas luminosas, in ue donzi àngulu contat unu frammentiude su passadu ispagnolu.

Inoghe s’agatant sa Catedrale de Santa Maria, sa Crèsia de San Frantziscu e medas locales piticos in ue assazzare unu cafè o un’aperitivu cando calat su sole. Pagu a fora de su tzentru, sa punta de Capu Càssia cunservat una de sas meravìzzas naturales prus bellas de biere de su Mediterràneu: sa Gruta de Netunu, agatàbile pro mare o po mesu de s’ispantosa iscala “Escala del Cabirol”, cun prus de seschentos iscalinos a picu subra su blue.

Sas playas sunt un’àteru motivu pro innamorare de S’Alighera: Maria Pia, Le Bombarde e Mugoni oferint arena crara, abba cristallina e s’aera tipica rendida de sa Riviera de su Coraddu. Chie amat s’istòria non podet pèrdere sa visita a su Nuraghe Palmavera e de sa Necròpoli de Anghelu Ruju, testimoniàntzias istravanadas de sas tziviltades nuràgicas e preistòricas chi biviant in s’ìsula dae sos tempos antigos a oe.

Po finire, S’Alighera cunchistat fintzas in sas mesas: sa fregula cun frutos de mare, sa butàriga, s’aligusta a sa catalana e sos binos locales comente su Torbato e su Cannonau contant sos sabores autènticos de s’iscrocca. Una passizada a sero in cursu de sos bastiones, cun su sole chi si inbolat in su mare, serrat sa die in sa manera prus amaghiante possìbile. S’Alighera est unu logu chi unit natura, arte e sabores: una tzitade pitticca chi ischit oferire una esperièntzia cumpleta, manna e chi non si at podere ismentigare.

“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”