Su mundu animale e vegetale de sa Sardigna est dèchidu a betu: cherbos mesches raras de pugiones e unu grustu de caddos agrestes chi bivent iscapos, sos ùrtimos in Europa. Inoghe sos animales bivent in mesu de una vegetatzione nuscosa e rica de frores colorados. Custa prenda naturale est custoida in sos parcos natzionales e in sas zonas amparadas.
Sa positzione isolada de sa Sardigna at influentzadu meda s’esistèntzia naturale de animales e matas. Sa natura dòminat su paesàgiu e non s’òmine. Mancu su turismu de sos ùrtimos annos at tocadu custu echilìbriu. Gràtzias a una mègius informatzione e a sa consièntzia raighinada de sos sardos de chèrrere bìvere in sintonia cun sa natura, s’est isvilupadu unu raportu particulare cun s’ambiente: un’esèmpiu sena pretzedentes in su Mediterràneu.
In Sardigna sunt istadas istituidas diversas àreas amparadas pro cunservare e tutelare habitat naturales e ùnicos – intre custos podimus remonare su parcu natzionale de su Gennargentu. In sos padentes de ortigos, longhifresos, àlinos, tzinnèberos bivent sirbones, gatos agrestes, su cherbu sardu, astores e àbbilas beras, mugrones, gurturjos mòngiu e gurturjos de sos angiones. Sas alturas sunt sa terra de sos caddos agrestes chi bivent galu in s’istadu a passiu una de sas ùrtimas realidades in Europa.
Subra de sa costa ant agatadu s’habitat ideale issoro medas mesches dèchidas de pugiones: in sos medas istagnos agatamus pro esempru sos mangones cun su pinninnia issoro colore rosa e chi inoghe in Sardigna sunt mutidos sa gente arrubia.
Su modu mègius pro connòschere s’universu sutamarinu de sa Sardigna est su de l’iscobèrrere in sas àreas marinas amparadas: in totu s’arcipelagu de sa Maddalena in su nord e a Capo Carbonara in su sud cun unu pagu de fortuna faghent a abbistare sos delfinos – ma a bias est fintzas possìbile bìere sas raras focas mòngias chi arriscant de s’estìnguere.
In totus sos logos acanta ais a andare a Sardigna ais a èssere acumpangiados dae su nuscu aromàticu de sa magra. Paris cun su colore nòdidu birde suo in beranu s’ìsula si coberit de unu mantu coloradu prenu de frores. A s’ispissu sa magra s’estendet finas a sa marina e cun sas chessas, sos àrbores de laru, sos liones, sas martzigusas, sos modditzis bos at a fàghere bìvere cudda atmosfera màgica de su sud. Durante sos meses istiales aromàticu meda est fintzas su nuscu de sas erbas mediterràneas comente a: s’erba levandina, s’armidda, sa murta e su romasinu. In sos montes bi sunt padentes de èlighe e de orròale, e in mesu costa sos suèrgios. In sas regiones costeras sos pinos marìtimos e sos pinos de Alepu chi a bias s’estendent finas a sas marinas.
“Progetto finanziato con l’Avviso Pubblico IMPRENTAS annualità 2021-2022″