Giorgio, appena nato e abbandonato in un cassonetto. Le condizioni del neonato migliorano
#Italia Ad accorgersi dei suoi vagiti un passante: il neonato era stato abbandonato dentro a una borsa in un cassonetto. Il piccolo è stato chiamato Giorgio come l'infermiera che si è presa cura di lui appena arrivato al pronto soccorso di Rovigo
canale WhatsApp
Un inizio di vita non certo dei migliori per il piccolo Giorgio. Ora per fortuna sta bene il neonato trovato in un cassonetto nei pressi del cimitero di Rosolina Mare, Rovigo. Come riporta TgCom, il piccolo era in una borsa quando all’alba qualcuno, passando nella zona, ha sentito i suoi vagiti e chiamato le forze dell’ordine. Quando è stato soccorso era in condizioni critiche, ma nel pomeriggio il quadro clinico è migliorato.
Quando è giunto all’ospedale di Rovigo, il piccolo era in condizioni di ipotermia, segno che aveva trascorso diverse ore prima di essere avvistato. I carabinieri sono al lavoro per raccogliere le testimonianze sull’accaduto. Il bimbo è stato chiamato Giorgio come l’infermiera che per prima l’ha soccorso in ospedale. Pesa quasi tre chili ed è lungo 47 centimetri.
© RIPRODUZIONE RISERVATA
Su bistire de sos Mamutzones: identidade e misteriu de sa Barbàgia

Ligadu a su carrasegare de Mamujada, in su coro de sa Barbàgia, est una de sas espressiones prus cadrias e misteriosas de sa cultura sarda.
canale WhatsApp
Su bistire de sos Mamutzones: identidade e misteriu de sa Barbàgia
Su bistire de sos Mamutzones est unu de sos sìmbulos prus antigos e reconnoschìbiles de sa Sardigna de su connottu, unu bistire chi arregat seculos de istòria, ritos e signifficu. Ligadu a su carrasegare de Mamujada, in su coro de sa Barbàgia, est una de sas espressiones prus cadrias e misteriosas de sa cultura sarda.
Su bistire est fattu de pedde de berbeghe niedda, caratza de linna iscura e sonàzzos ghettados in sas palas. D’onzi elementu tenet unu balore simbòlicu pretzisu: sa pedde ammentat su ligàmene cun sa natura e su mundu pastorale, sa caratza mustrat sa cara àrcaica de s’òmine chi si trasformat in ispìritu, mentres chi sos sonàzzos batent, cun su ritmu fundudu insoro, una boghe antiga chi sonat in sos carruzzos de sa bidda.
Su pesu de su costumene podet passare sos 30 kilos, pro neghe de sos sonàzzos mannos de brunzu fìssados in d’una istrutura de coriu. Si lu pònnere recherret fortza fisica, ma fintzas cuntzentratzione e rispetu pro su connottu. Su movimentu de sos Mamutzones est lentu e cadentzadu, acumpanzadu dae sos Issohadores, friguras bestidas de biancu e ruju chi los ghìant e los inghìriant in sa protzessione.
S’orìgine de custa mascara est cuada dae su misteriu. Carchi istudiosu dda ligat a ritos de fertilitade o de passàgiu intre sas istajones, àteros a tzerimònias de amparu e purificatzione. In donzi casu, su bistire de sos Mamutzones sighit a rapresentare una forma de memòria coletiva, unu connottu bivu chi aunid sa comunidade e affaschinat bisitadores dae totu su mundu.
Oe su bistire est custòidu e tramandadu cun orgòlliu, sìmbulu de identidade, resistèntzia e apartenèntzia. Si lu pònnere no est unu gestu folclorìsticu simple, ma un’atu de continuitade cun su tempus coladu, una manera pro ammentare chi sa Sardigna prus autèntica bivet ancora, in su sonu de sos sonàzzos e in su passu lentu de sos Mamutzones in soro.
“Attività realizzata con il contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2024- 2025.LR22/2018, art.22”
© RIPRODUZIONE RISERVATA

