Sas màscheras de Mamujada sunt unu de  sos sìmbulos de sa Sardigna e sunt acapiadas a sos ritos antigos chi si tzelebraiant in s’ìsula nostra dae s’antigòriu, acapiados a sa natura e a sas istajones.  Pro nde cumprèndere de prus leghimus sa descritzione chi agatamus in su giassu de sardegnacultura.

Sas orìgines de su carrasegare de Mamujada, connotu fintzas comente  “sa dantza de sos Mamuthones”, non sunt craras, medas sunt sas ipòtesis chi sunt istadas fatas, ma nemmancu una de custas si podet dimustrare.

Segundu calicunu su ritu diat èssere printzipiadu in s’edade nuràgica, nàschidu comente  gestu de veneratzione de sos animales, pro s’amparare dae sos ispìritos, dae sa mala fortuna e pro sarbare s’incùngia.

Sa paràula Mamuthones est istada fintzas fata dipèndere dae su gregu “Maimon” chi signìficat “cussu chi s’ammàchiat, chi cheret èssere possedidu dae su deus” (in sa limba sarda de oe su tèrmine signìficat macu o “bonu a nudda”). Su nùmene de sos Issohadores  imbetzes benit dae “soha”, “una fune longa”, e  sunt sos guardianos de sos Mamuthones.

Segundu àteras traditziones, sos Mamuthones diant èssere sos presoneris Moros atzapados dae sos sardos Issohadores, ma non mancant sos collegamentos a su cultu dionisìacu.

Dae unu puntu de bista antropològicu, su carrasegare de Mamujada, comente  in generale sos carrasegares barbaritzinos, benit ligadu a sos tziclos de sa morte e de sa rinàschida de sa natura. Rituales arcàicos contra s’iscomìniga e màscaras lègias proponent su raportu intre òmine e animale, chi istat a sa base de su sistema econòmicu-sotziale de sa Barbàgia, fundadu mescamente in su pastoriu e allevamentu.

A custas màscaras si reconnoschiat su podere de influire subra s’incùngi e subra de sa supravivèntzia, pro custu motivu, nointames s’aspetu ispramosu, sa bìsita issoro fiat agradèssida meda e pro more  de otènnere s’agiudu issoro lis oferiant cosa de papare e de bufare.

“Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna – IMPRENTAS 2022-2023. LR 22/2018, art. 22”

Stefano Oppo, braga de su canottaggiu sardu, at segudadu unu nou sonniu de sa carriera sua paris cun su cumpanzu Gabriel Soares,triunfande in sa porfia de cropa de sos carricos lepios, in s’urtima fase de sa Coppa de Su Mundu de Canottaggiu in Varese.

Sa binchida insoro est bistada unu triunfu, non solu personale, ma puru po s’isport de sa Sardigna, chi si est distintu supra de s’iscena internatzionale. Su primu postu in sa porfia de cropa carricos lepios est bistadu su puntu de arribbu de unu isforzu istravanadu de sos duos isportivos, chi si est bidu meda in su finale de sa porfia, chi che at bogadu s’alenu.

Chentza duda, unu momentu chi non si at podere ismentigare po issos, e unu motivu de arroddu mannu po sa comunidade isportiva sarda.

Stefano Oppo, naschidu in Aristanis, est arribadu a sa chima de sa carriera sua, binchinde s’oro in sa Coppa de su Mundu, paris cun Gabriel Soares, in sa cropa carricos lepios. Sa proa insoro est bistada desamplada,addobbande sos ribales isvizzeros Jan Schaeuble e Raphael Ahumada, in sos urtimos momentos de sa porfia.

Una cumpetissione ammaghiante chi si est congruida cun sa conchista prena de gloria de sa medaglia de oro, mustrande unu arrebattu prenu de emotzione po sas Olimpiades de Parigi de su mese de lampadas de cust’annu.

Una binchida emossionante, accantzada cun d’unu recuberu istravanadu in sos urtimos metros contra s’Isvizzera, chi at dominadu sa porfia po casi tottu sa dura. Semus meda cuntentos, pro itte custa medaglia de oro est po nois unu riscattu beru, at cummentadu Oppo pustis de sa fine de sa porfia.

Commo, po s’atleta sardu, bi ant essere duas chidas de riposu e allenamentos cadrios, aspettande sos Campionados Europeos, chi si ant a faghere in Szeged in Ungheria, dae su 25 a su 28 de Aprile. At essere un’attera occasione po affortigare sa binchida insoro e sighire a essere su menzus de sa Sardigna e de s’Italia in su cataffale internatzionale de su canottaggiu.

Attività realizzata col contributo della Regione Sardegna — IMPRENTAS 2023-2024. LR 22/2018, art. 22